تأثير تمرينات تعادلي-مقاومتي بر سطوح ايمني و آمادگي جسماني كودكان فلج مغزي

مقدمه و اهداف فلج مغزي يك اصطلاح غيراختصاصي و توصيفي است كه به اختلال در عملكرد حركتي در اوايل كودكي اطلاق مي‌شود كه غيرپيش‌رونده است و ناشي از آسيب دائمي مغز درحال‌رشد مي‌باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسي تأثير تمرينات تعادلي-‌مقاومتي بر سطوح ايمني و آمادگي جسماني كودكان فلج مغزي بود. مواد و روش‌ها پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. 30 نفر از كودكان (6-10 سال) بيماري فلج مغزي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند. گروه آزمايش به‌مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 45 دقيقه در تمرينات مقاومتى و تعادلي (تمرينات مقاومتي براي عضلات فلكسور زانو، اكستنسور زانو و اكستنسور مچ پا و تمرينات تعادلي آزاد در دو سطح اتكاي پايدار و سطح اتكاي متناسب با فرد) شركت كردند. تمام متغيرهاي وابسته تحقيق (شاخص ايمونوگلوبولين A، استقامت قلبي-تنفسي، انعطاف‌پذيري، قدرت عضلاني، استقامت عضلاني و تركيب بدني) در 2 نوبت پيش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گيري شدند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي از آزمون آماري تي مستقل، تي همبسته، تحليل واريانس دوسويه و بنفروني در سطح معنا‌‌داري 0/05 استفاده شد. كليه بررسي‌هاي آماري با استفاده از نرم‌‌افزار SPSS نسخه 24 انجام شد.يافته‌ها نتايج نشان داد تمرينات تركيبي مقاومتي-تعادلي بر سطوح ايمني (ايمونوگلوبين A)، حداكثر اكسيژن مصرفي، انعطاف‌پذيري، قدرت عضلاني، استقامت عضلاني و تركيب بدني كودكان داراي فلج مغزي تأثير معناداري دارد (0/001≤P). نتيجه‌گيري به بيماران مبتلابه فلج مغزي توصيه مي‌شود از اين تمرينات همراه با درمان‌هاي پزشكي بهره‌مند شوند. مزيت چنين روش‌هاي كمكي نسبت به درمان‌هاي پزشكي عدم وجود عوارض جانبي آن‌ها است.