ارائۀ مدل بازاريابي ديجيتال در صنعت گردشگري (مطالعۀ موردي: شهر تهران)

اين تحقيق با هدف طراحي مدل بازاريابي ديجيتال در صنعت گردشگري مورد مطالعۀ شهر تهران به‌انجام رسيده است و از لحاظ هدف كاربردي، از لحاظ رويكرد اكتشافي و از لحاظ نوع، كيفي است. جامعۀ آماري اين تحقيق گروهي از خبرگان شامل مديران و متوليان ارشد در حوزۀ گردشگري و اساتيد دانشگاهي در حوزه‌هاي مديريت بازاريابي و مديريت گردشگري بودند كه براساس روش نمونه‌گيري هدفمند، از ميان آنها 11 نفر به‌عنوان نمونۀ آماري انتخاب شدند و مصاحبه شدند. براساس نتايج حاصل از تحقيق، مشخص شد كه هستۀ اصلي در جهت نهادينه‌كردن بازاريابي ديجيتال در صنعت گردشگري كشور، عزم جدي مديريت در به‌كارگيري ابزارهاي بازاريابي ديجيتال و افزايش سهم ايران از بازار گردشگري است. در اين مسير عواملي مانند عوامل علّي شامل تأكيد بر اخلاق در طراحي پيام تبليغي، تأكيد پيام تبليغي بر مزيت‌هاي رقابتي، تطابق پيام تبليغي با فرهنگ جامعه هدف و قدرت پيام تبليغي براي ايجاد نياز در مشتري بر هسته مركزي مدل تأثيرگذار است. براساس مدل ارائه‌شده در تحقيق هستۀ مركزي مدل از طريق دو راهبرد اصلي يعني استفاده از رسانه‌هاي تخصصي جهت انتشار پيام تبليغي و انتشار سيستماتيك و ويروسي پيام تبليغي از طرق رسانه‌هاي اجتماعي مي‌تواند پيامدهاي مثبتي را رقم بزند. نكتۀ حائز اهميت اينكه دو عامل زمينه‌‌اي شامل فرهنگ‌‌سازي براي استفاده از بازارايابي ديجيتال در صنعت گردشگري، بودجۀ مناسب و فرصت‌داشتن براي اجراي بازاريابي ديجيتال و همچنين دو عامل مداخله‌‌گر شامل الگوبرداري از كشورهاي موفق دنيا در زمينۀ بازاريابي گردشگري، رقابت در منطقه از لحاظ جذب گردشگر نيز بر راهبردهاي مدل اثرگذار هستند. براساس اين مدل، اگر مديران و دست اندركاران حوزۀ گردشگري بتوانند بازاريابي ديجيتال را در مجموعۀ خود نهادينه كنند، پيامدهاي مهمي همچون وفاداري‌‌سازي گردشگران به مراكز گردشگري، ارزآوري و بهبود اقتصادي كشور، تقويت برند گردشگري را به‌دست خواهند آورد.