به كارگيري مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي جهت ارزيابي وضعيت نوسازي مدارس استان گيلان

نوسازي، بازسازي و استفاده دوباره از ساختمان‌هاي موجود به منظور بهره‌مندي هرچه بيشتر از تمامي قابليت‌‌ها و ظرفيت‌هاي يك بنا، گامي موثر در جهت رسيدن به اهداف توسعه پايدار در جامعه است. همچنين، با توجه به سرعت توسعه و پيشرفت فناوري در جوامع امروزي، بازنگري در وضعيت ساختمان‌هاي موجود به منظور انطباق با شرايط جديد امري ضروري است. مدارس كشور از جمله ساختمان‌هايي هستند كه با توجه به پيشرفت تكنولوژي، توسعه جوامع، تغيير روش‌هاي آموزشي و همچنين گذر زمان و فرسودگي، نياز به بازسازي و نوسازي در سطح گسترده دارند. اما برخورد با ساختمان‌هاي موجود براي استفاده دوباره، بويژه در سطح كلان، نيازمند سياست‌گذاري‌ها و برنامه‌ريزي‌هاي دقيق است. اولويت‌بندي ساختمان‌ها براي استفاده دوباره از مهمترين اين موارد است. با توجه به نياز كشور، مقاله حاضر به ارائه چارچوبي براي اولويت‌بندي ساختمان‌ مدارس موجود براي استفاده دوباره و نوسازي مي‌پردازد. در تحقيق پيش رو هشت مدرسه در استان گيلان به عنوان نمونه مطالعاتي مورد بررسي و مطالعه قرار گرفتند. بخشي از داده‌ها و اطلاعات لازم در مورد مدارس از اداره نوسازي، توسعه و تجهيز مدارس استان گيلان و بخشي از طريق بازديد ميداني و انجام مصاحبه با مديران مدارس به دست آمد. مدل قابليت استفاده مجدد انطباقي (ARP)1 به عنوان ابزار اصلي براي اولويت‌بندي بناها در نظر گرفته شده است. به اين ترتيب، ميزان قابليت ساختمان‌ها و نيز بهترين زمان براي مداخله به منظور استفاده دوباره، به عنوان معيارهاي اصلي در اولويت‌بندي بناها در نظر گرفته شده‌اند. براساس نتايج به دست آمده نرخ متوسط سالانه ازكارافتادگي براي كل نمونه‌هاي مطالعاتي برابر با 0.0101 است. ميانگين عمر مفيد مدارس نيز برابر 35 سال ارزيابي شد، كه كمترين ميزان عمر مفيد برابر30 سال و بيشترين ميزان آن 43 سال است. ميانگين شاخص ARP نيز برابر 63% است كه نشان مي‌دهد به صورت كلي نمونه‌ها قابليت بالايي براي استفاده دوباره دارند.