مقايسه اثربخشي رويكرد خانواده محور بوئن و خانواده‌درماني ساختاري مينوچين بر بهبود الگوهاي ارتباطي و تعارضات زناشويي زنان دچار طلاق عاطفي

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي رويكرد خانواده محور بوئن و خانواده‌درماني ساختاري مينوچين بر بهبود الگوهاي ارتباطي و كاهش تعارضات زناشويي زنان دچار طلاق عاطفي صورت پذيرفت. روش پژوهش: روش پژوهش تجربي از نوع پيش آزمون-پس آزمون همراه با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه زنان دچار طلاق عاطفي مراجعه‌كننده به سازمان مركزي بهزيستي شهر اصفهان در بازه زماني سه‌ماهه اول سال 1399 بودند كه پس از غربال‌گري، 45 آزمودني دچار طلاق عاطفي، به روش تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل نامعادل گمارده شدند. ابزار پژوهش مقياس الگوهاي ارتباطي و تعارضات زناشويي بود. آزمودني‌هاي گروه‌هاي آزمايش در برنامه آموزشي خانواده‌درماني بوئن و مينوچين شركت كردند، اما گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. درنهايت داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS و در دو سطح آمار توصيفى و آمار استنباطى مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته‌ها: بين اثربخشي دو گروه آزمايش (بوئن و مينوچين) بر الگوهاي ارتباطي زنان دچار طلاق عاطفي، تفاوت معني‌داري وجود دارد و مقايسه ميانگين‌ها حاكي از عملكرد بهتر خانواده‌درماني ساختاري مينوچين بود؛ و بين اثربخشي دو گروه آزمايش (بوئن و مينوچين) بر تعارضات زناشويي زنان دچار طلاق عاطفي، تفاوت معني‌داري وجود ندارد و تنها در بعد كاهش ارتباط با خويشاوندان حاكي از اثربخشي بهتر رويكرد ساختاري مينوچين بود. نتيجه‌گيري: رويكرد درماني بوئن و مينوچين مي‌توانند در كاهش ميزان تعارضات زناشويي و بهبود الگوي ارتباطي زنان دچار طلاق عاطفي سودمند باشد و متعاقباً، طلاق عاطفي را كاهش و سازگاري زناشويي را افزايش دهد.