مقايسه اثربخشي درمان اميدمحور و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افسردگي و اضطراب مرگ بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

هدف: پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اثر بخشي درمان اميد محور و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر افسردگي و اضطراب ‌مرگ بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر يك طرح نيمه آزمايشي پيش آزمون و پس آزمون با گروه گواه و پيگيري بود كه تعداد ۴۵ نفر از بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مراجعه كننده به انجمن ديابت ايران كه واجد ملاك‌هاي ورود به پژوهش بودند با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه كنترل و آزمايش قرار گرفتند، براي گروه آزمايش، درمان اميد محور و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد اجرا شد اما گروه كنترل هيچ نوع درماني دريافت نكرد. هر دو گروه پيش از انجام مداخله و پس از آن پرسش‌نامۀ افسردگي (بك و همكاران، 1996) و اضطراب مرگ (تمپلر، 1970) را تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس آميخته مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد اثربخشي درمان اميد محور و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد باعث كاهش افسردگي و اضطراب مرگ بيماران مبتلا به ديابت نوع دو شده‌ است و در تفاوت اثر بخشي بين دو درمان، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد نسبت به درمان اميد محور موجب كاهش افسردگي بهتر با اثربخشي بالاتر نسبت به درمان اميد محور در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو شد (0.05=p). نتيجه گيري: نتايج اين پژوهش پيشنهاد مي‌كند در كنار پيروي از درمان‌هاي دارويي از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و درمان اميد محور جهت بهبود افسردگي و اضطراب مرگ در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو مي‌توان استفاده كرد تا به اين وسيله از عوارض بيماري، پيشگيري به عمل آيد.