بهينه‌سازي عمليات زنجيره تأمين سوخت زيستي مبتني بر نسل دوم زيست‌توده در فضاي عدم قطعيت و با درنظرگرفتن رابطه آب و انرژي: مطالعه موردي كشور ايران

افزايش جمعيت جهان و مصرف روزانه سوخت در طي ساليان اخير، سياست‌گذاران و مديران را بر آن داشته است تا در پي راهكاري به‌منظور جايگزيني سوخت‌هاي تجديدپذير به‌جاي سوخت‌هاي فسيلي و تجديدناپذير باشند. در اين ميان، استفاده از سوخت زيستي، يكي از گزينه‌هايي است كه توجه همگان را به خود جلب كرده است. ازاين‌رو، سعي بر آن بوده تا در اين پژوهش، مدلي به‌منظور بهينه‌سازي زنجيره تأمين سوخت زيستي مبتني بر جاتروفا، ارائه گردد. مدل ارائه شده در اين پژوهش، يك مدل رياضي بهينه‌سازي، شامل سه هدف كمينه‌سازي هزينه عملياتي كل، كمينه‌سازي كربن منتشر شده در طي زنجيره و بيشينه‌سازي توليد سوخت است. در تعريف مسئله برخي پارامترها از جمله، هزينه كشت زيست‌توده و ميزان آب موردنياز به‌صورت اعداد فازي و غيرقطعي لحاظ شده‌اند. رويكرد مورداستفاده براي حل مدل بهينه‌سازي شامل اعداد فازي، رويكرد لاي و هوانگ بوده است كه براي حل مدل‌هاي بهينه‌سازي داراي اعداد فازي مورداستفاده قرار مي‌گيرد. مدل مذكور با استفاده از روش محدوديت اپسيلون تقويت يافته حل گرديده تا نقاط پارتو به‌ازاي مقادير مختلف توابع هدف سه‌گانه مدل به دست آيد. به‌ازاي توليد سوخت زيستي به ميزان 20,700,000,000.00 مترمكعب، ميزان هزينه عملياتي كل  149,000,000,000.00 تومان و ميزان انتشار كربن‌دي‌اكسيد كل نيز 19,100,000,000.00 گرم به دست آمد.