تأثير سطوح مختلف يونجه خشك در جيره آغازين بر عملكرد، فراسنجه‌هاي خوني و سلامتي گوساله‌هاي شيرخوار هلشتاين تغذيه‌شده با مقادير بالاي شير

در اين پژوهش، اثر افزودن مقدار يونجه خشك در جيره آغازين بر عملكرد، فراسنجه هاي خوني و سلامتي گوساله هاي شيرخوار هلشتاين تغذيه شده براساس الگوي تغذيه شير به روش كاهش مرحله اي با استفاده از تعداد 24 رأس گوساله هلشتاين ماده با سن 1±4 روزگي و وزن 3±41.2 كيلوگرم در قالب طرح كاملاً تصادفي با سه تيمار و هشت گوساله در هر تيمار به‌مدت 56 روز (تا زمان شيرگيري) بررسي شد. تيمارهاي آزمايشي به‌ترتيب شامل 1- تغذيه شير بدون استفاده از يونجه خشك، 2- تغذيه شير و جيره آغازين به همراه پنج درصد يونجه خشك (براساس ماده خشك جيره) و 3- تغذيه شير و جيره آغازين به همراه 10 درصد يونجه خشك (براساس ماده خشك جيره). بين تيمارهاي آزمايشي از نظر مصرف ماده خشك، ضريب تبديل خوراك، افزايش وزن روزانه، نمره مدفوع، شاخص‌هاي رشد اسكلتي و pH شكمبه تفاوتي مشاهده نشد. ميزان پروپيونات در شكمبه گوساله هايي كه با شير و پنج درصد علوفه يونجه تغذيه شدند نسبت به تيمار شاهد و 10 درصد علوفه به‌طور معني داري بيش‌تر بود (0.05 P). نسبت استات به پروپيونات در شكمبه گوساله هاي تغذيه‌شده با شير و پنج درصد علوفه يونجه به‌طور معني داري بيش‌تر از گوساله هاي ساير تيمارها بود (0.05 P). غلظت بتاهيدروكسي بوتيرات پلاسما گوساله هاي تغذيه‌شده با جيره آغازين حاوي پنج درصد يونجه خشك بيش‌تر از گوساله هاي ساير تيمارها بود (0.05 P). براساس نتايج اين پژوهش، جايگزيني بخشي از جيره آغازين گوساله هاي شير خوار تغذيه‌شده با مقادير بالاي شير، با علوفه يونجه سبب بهبود توسعه شكمبه آن‌ها مي شود.