تأثير تفكر استراتژيك مديران با گرايش كارآفرينانه بر انعطاف پذيري استراتژيك

مديران سازمان ‌ها، مؤسسات و شركت ‌هايي كه بخواهند رشد و توسعه و بالندگي داشته باشند، بايد حداقل مهارت ‌هاي تفكر استراتژيك را ياد گرفته و آن را به كار ببندند. هدف پژوهش، بررسي تأثير تفكر استراتژيك مديران با گرايش كارآفرينانه بر انعطاف ‌پذيري استراتژي شركت ‌هاي كوچك و متوسط است. پژوهش از لحاظ هدف، كاربردي و از لحاظ جمع ‌آوري داده‌ ها، توصيفي از نوع پيمايشي است كه با روش مقطعي انجام شده است. جامعۀ آماري را كليه مديران و مسئولان شركت‌ هاي كوچك و متوسط شهرك صنعتي استان سمنان تشكيل مي‌ دهند. از آنجا كه تعداد كاركنان واحدهاي توليديِ استقرار يافته در اين استان بالغ بر 1609 نفر است؛ بدين ترتيب با توجه به محدود بودن نمونۀ آماري مطابق قاعدۀ مورگان 310 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه‌گيري تصادفي ساده است. براي گردآوري داده ها از سه پرسشنامه استاندارد تفكر استراتژيك ليدكا (1989) براي سنجش تفكر استراتژيك، پرسشنامه هاگس و مورگان (2007) براي سنجش گرايش كارآفرينانه و براي انعطاف‌ پذيري استراتژيك از پرسشنامه دي توني و تونچيا (2005) استفاده شد. تجزيه و تحليل داده‌ها در اين پژوهش از طريق مدلسازي معادلات ساختاري با رويكرد حداقل مربعات جزئي  با استفاده از نرم‌ افزار هاي SPSS و Smart Pls انجام شده است. يافته‌ هاي پژوهش نشان داد كه تفكر استراتژيك مديران بر انعطاف‌ پذيري استراتژيك و گرايش كارآفرينانه تأثير مثبت و معناداري دارد. گرايش كارآفرينانه بر انعطاف‌ پذيري استراتژيك تأثير معناداري دارد. سرانجام گرايش كارآفرينانه رابطۀ بين تفكر استراتژيك و انعطاف‌ پذيري استراتژيك را ميانجي ‌گري مي‌ كند.