الگويابي توسعه خوشه‌هاي صنعتي

سهم بزرگي از اقتصاد و اشتغال كشورهاي درحال توسعه مربوط به صنايع كوچك و متوسط است كه صنعت پلاستيك هم يكي از اين صنايع به حساب مي آيد و برخورداري از يك الگوي توسعه براي اين صنايع مي تواند راهگشاي توسعه آن گردد. لذا هدف از انجام اين پژوهش، ارائه الگوي توسعه خوشه صنعتي پلاستيك با استفاده از رويكرد كيفي مي باشد. روش پژوهش به لحاظ ماهيت داده از نوع كيفي و روش تحليل محتوا است.‏ مشاركت كنندگان پژوهش را مديران، اساتيد و صاحبان مشاغل واحدهاي پلاستيكي به تعداد 12 نفر پس از اشباع نظري و به صورت هدفمند معياري تشكيل مي‌داد. گردآوري داده ها از طريق مصاحبه نيمه ساختارمند و تجزيه ‌و تحليل اطلاعات از طريق تكنيك مضمون انجام شد. نتايج نشان مي‌دهد شاخص هاي توسعه خوشه صنعتي پلاستيك ايران شامل «تأمين مواد اوليه (ايجاد و شناسايي واحدهاي بازيافت؛ مركز تهيه، تأمين و توزيع مواد اوليه؛ تشكيل شبكه تامين مواد اوليه)»، «تأمين ماشين آلات(طراحي و قالب سازي؛ بهره مندي از تكنولوژي هاي نوين؛ حمايت از توليد تكنولوژي‌هاي داخلي)»، «توسعه فروش و صادرات(بازاريابي؛ كيفيت كالا؛ برندسازي)»، «نهادهاي دولتي (حمايت قانوني؛ همكاري؛ حمايت مالي)»، «ارائه دهندگان خدمات كسب و كار(خدمات پس از فروش؛ آموزش نيروي انساني؛ مسئوليت پذيري)» و «مديريت شركت(برخورداري از دانش فني و تخصصي؛ مديريت زمان؛ برنامه ريزي؛ مهارت ارتباطي؛ اثرگذاري و نفوذ)» است. استفاده و پياده‌سازي شاخص‌ها و مضامين شناسايي شده در صنعت پلاستيك مي‌تواند توسعه و صادرات محصولات اين صنعت را در منطقه به همراه داشته باشد.