تبيين تمايل به اقتصاد مشاركتي در سكونت‌گاه مشاركتي

اقتصاد مشاركتي يك ايده اقتصادي است مبني بر اين تصور كه اكثر مردم تمايل دارند به جاي خريد و تملك كالاهاي مصرفي، آن‌ها را قرض بگيرند. اين امر منجر به افزايش اشتغال، بهره‌وري اقتصادي، دسترسي به دارايي‌هاي با ارزش و افزايش روابط اجتماعي خواهد شد. اين مطالعه با هدف سنجش ميزان تمايل افراد به اقتصاد مشاركتي و همچنين تعيين متغيرهاي موثر بر نگرش و تمايل به استفاده از سكونتگاه مشاركتي مي‌باشد. در استفاده از سكونتگاه‌هاي مشاركتي به ازاي يك نمونه 65 تايي از ساكنين شهر يزد به روش نمونه‌گيري سهمي انجام شد. در اين راستا پرسشنامه‌اي بر اساس عوامل موثر بر تمايل افراد به اقامتگاه مشاركتي بر اساس ادبيات تحقيق و نظر خبرگان آماده گرديد و بين نمونه مورد نظر توزيع گشت. با استفاده از روش تحليل مسير ميزان تأثير متغيرهاي جنسيت، سود اقتصادي، پايداري، روابط اجتماعي، سرگرمي و توسعه شبكه‌هاي اينترنتي بر نگرش و تمايل بر استفاده از اين سبك مورد بررسي قرار گرفت. برونداد تحليل مسير نشان داد متغير سرگرمي (لذت و خوشي) بيشترين تأثير را بر تمايل رفتاري داشته و پس از آن متغيرهاي تأثيرات شبكه‌هاي اينترنتي، نگرش، روابط اجتماعي و جنسيت، متغيرهاي موثر شناخته شدند. در بين تمام متغيرهاي تأثيرگذار، صرفاً متغير روابط اجتماعي داراي تأثير معكوس بود. در نتيجه افراد به دليل نداشتن روابط اجتماعي و دستيابي به اوقات خوشايندتر، نگرش بهتر و تمايل بيشتر به سكونتگاه مشاركتي پيدا مي‌كنند. از تحقيق حاضر مي‌توان نتيجه‌گيري كرد كه افراد براي رهايي از تنهايي و داشتن روابط اجتماعي بهتر به اقامتگاه‌هاي مشاركتي رو آورده پس پيشنهاد مي‌شود كه  اگر شبكه‌هاي اينترنتي بتوانند اطلاعات دقيق و درستي را از اين اقامتگاه‌ها در اختيار متقاضيان قرار دهند و آسايش و امنيت را براي آنها فراهم كنند، نه تنها نياز افراد برآورده شده، بلكه در هزينه‌هاي مختلف نيز صرفه‌‌جويي به عمل خواهد آمد. همچنين با حمايت از اين طرح مي‌توان روابط اجتماعي را بهبود بخشيده تا هر گروه ( جوان، مسن، تنها) هم بتوانند با روحيه بهتر با ساكنين هم سبك و  مورد رضايت خود زندگي كنند.