قابليت‌هاي حكمراني سازمان‌هاي دولتي با تحليل نگرش خبرگان

حكمراني توانايي اداره جامعه از طريق تعامل اثربخش با بخش‌هاي ديگر است. براي اينكه بخش حكمراني يك سازمان دولتي بتواند نقش‌هاي خود را در اين زمينه به خوبي ايفا كند، نيازمند قابليت‌هايي براي انجام امور كاري خود است و بايد بتواند اين قابليت‌ها را در سازمان نهادينه كند. لذا هدف اين پژوهش شناسايي قابليت‌هاي مورد نياز حكمراني و دسته‌بندي آنها مي‌باشد. در اين راستا از مطالعات كتابخانه‌اي و مصاحبه با خبرگان جهت گردآوري داده‌ها بهره گرفته شد و در ادامه با روش تحليل محتواي كيفي قابليت‌هاي كليدي براي حكمراني اثربخش در سه مقوله اخلاق حكمراني، عقلانيت حكمراني و رفتار ماهرانه حكمراني احصاء شدند. هر يك از اين مقوله‌ها، داراي چهار مولفه مي‌باشد كه در نهايت براي هر يك از اين مولفه‌ها، قابليت‌هاي مورد نياز شناسايي شده‌اند. در ادامه تلاش شد كه با برگزاري يك پنل خبرگي، قابليت‌هاي شناسايي شده مورد بررسي قرار گيرند و نهايتا در اين پنل، قابليت‌هاي استخراج شده تاييد شدند. در اين پژوهش در مجموع 59 قابليت براي حكمراني مطلوب معرفي شده‌اند. نتايج اين مطالعه علاوه بر اينكه بينش مناسبي به مباني نظري قابليت‌هاي حكمراني اضافه نموده است، راهكارهاي سياستي مناسبي نيز براي خط‌ مشي‌گذاران و مديران به منظور توسعه قابليت‌هاي حكمراني در سازمان پيشنهاد داده است.