پويايي محيط و شبكه‌سازي دانش حكمراني شهري

شبكه‌سازي دانش حكمراني شهري در محيط پويا، زيربناي پيشرفت دانش‌بنيان شهرها است. ضرورت آمادگي مديريت پيچيده‌ي شهري را براي همگامي با تحولات و جذب آن‌ها به چالش مي‌كشاند. لذا درك و شناخت نحوه شبكه‌سازي دانش حكمران شهري و تأثير آن بر نحوه‌ي عملكرد و تصميم‌گيري مديران امري حياتي است؛ هدف از اين پژوهش ارائه الگويي از شبكه‌سازي دانش و عوامل تأثيرگذار بر شبكه دانش حكمرانان شهري است. پژوهش حاضر كيفي و مبتني بر پارادايم تفسيري و روش تحليل تم است. تحقيق از نظر هدف، بنيادين و از منظر جمع‌آوري و ماهيت داده‌ها، اكتشافي - استقرايي است. جامعه هدف تحقيق، شهرداران نواحي شهر تهران است و از ميان 123 شهردار ناحيه‌ي تهران 18 نفر از افراد خبره انتخاب شدند. اين افراد بر اساس سوابق كاري و با نظر معاونت برنامه‌ريزي مناطق 22 گانه تهران انتخاب شدند و پس از اشباع نظري و اشباع داده، مصاحبه‌ها به اتمام رسيدند. ابزار اصلي تحقيق گروه كانوني اكتشافي با مصاحبه عميق است؛ لذا براي تحليل داده‌هاي متن مصاحبه‌ها، بر اساس دانش‌هاي در دسترس، از نرم‌افزار MAXQDA 2020 استفاده شده است. در اين تحقيق، دو دسته اصلي از تم‌هاي تأثيرگذار و تأثيرپذير بر شكل‌گيري شبكه دانش حكمرانان شهري شناسايي شدند. تم‌هاي تأثيرگذار: عوامل زمينه‌اي فردي، محيطي و اجتماعي، دانش حكمراني و دانش شهري مي‌باشند. تم تأثيرپذير: الگوي شبكه دانش حكمراني است لذا، سه الگوي حكمراني شهري رايج، مطلوب و نامطلوب ايجاد مي‌شود. تأثيرات و پويايي محيط مي‌تواند در فرآيند شكل‌گيري شبكه دانش حكمراني تأثيرگذار باشد و اين شبكه‌ها، الگوهاي گوناگون حكمراني ايجاد كنند. كم توجهي به ايجاد شبكه‌هاي دانش در نهادها و سازمان‌هاي دولتي، فرآيند تصميم‌گيري را كند كرده و مديريت بحران در دنياي امروز را با چالش‌هايي مواجه مي‌كند.