نقش برندسازي صنايع دستي در توسعه روستاهاي غرب استان گيلان

مقدمه:  اولويت بخشي به توسعه روستايي به عنوان يكي از اصول اساسي نظام توسعه كشور ايران شناخته شده است و در اين راستا توسعه برندسازي در بخش صنايع دستي مي تواند يكي از راه هاي جهت بخشيدن به اين هدف شود.هدف:  هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي نقش برندسازي صنايع دستي در توسعه روستاهاي غرب استان گيلان مي باشد.روش شناسي:  پژوهش از نظر هدف كاربردي و از ماهيت توصيفي - تحليلي مي باشد.قلمرو جغرافيايي پژوهش: جامعه آماري تحقيق شامل خبرگان حوزه صنايع دستي در غرب گيلان مي باشد كه از ميان كارشناسان و خبرگان سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و جهادكشاورزي به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها مصاحبه نيمه ساختاريافته بود.يافته ها و بحث:  پس از شناسايي ابعاد و متغيرهاي دخيل از طريق تكنيك دلفي، ابعاد شناسايي شده مورد بررسي قرار گرفتند و سپس پس از تاييد خبرگان دسته بندي شدند كه در 4 عامل: افزايش و بهبود در آمد، اشتغال زايي، مشاركت روستا، تثبيت جمعيت به عنوان شاخص هاي توسعه روستايي حاصله از برندسازي معرفي شدند. سپس مدل نهايي تحقيق در ميان فعالان اين صنعت مورد بررسي قرار گرفت كه نتايج حاصله بيانگر تاييد رابطه بين برندسازي و عناصرچهارگانه شناسايي شده توسعه روستايي بود و همچنين دربين عناصر چهار گانه، برندسازي بيشترين تاثير را در حوزه اشتغال زايي داشته است.نتيجه گيري: براين اساس مي توان گفت كه با توسعه برندسازي صنايع دستي مي توان اشتغال زايي را در روستاهاي غرب استان گيلان ارتقاء بخشيد.