تحليل شاخص‌هاي رقابت‌پذيري اقتصادي شهرستان‌هاي استان آذربايجان شرقي

مقدمه:  شاخص رقابت پذيري يكي از مهم ترين شاخص‌هاي اقتصادي در طبقه بندي مناطق ازلحاظ سطح توسعه‌يافتگي است و ميزان رقابت و قدرت اقتصادي يك منطقه بر اساس اين شاخص مورد ارزيابي قرار مي گيرد.هدف:  در اين راستا اين پژوهش با روش توصيفي و تحليل و هدف گذاري كاربردي، 20 شهرستان استان را ازلحاظ شاخص‌هاي رقابت پذيري اقتصادي در استان آذربايجان شرقي مورد بررسي قرار مي دهد.روش شناسي:  شاخص‌هاي موردمطالعه در قالب 25 شاخص در قالب 2 معيار اصلي است. براي تجزيه‌وتحليل اطلاعات از مدل هاي آنتروپي شانون تعميم يافته، تحليل رابطه خاكستري (GRA) و روش خودهمبستگي فضايي موران جهاني (Moran’s I) و از نرم افزار Arc GIS 10.3 استفاده شده است.قلمرو جغرافيايي پژوهش:  قلمرو جغرافيايي پژوهش حاضر، شهرستان‌هاي استان آذربايجان شرقي است.يافته ها و بحث:  ازنظر رقابت پذيري اقتصادي شهرستان تبريز با توجه به مركزيت استان و برخورداري از امكانات و زيرساخت هاي كلان با ميزان امتياز رابطه خاكستري (0.432) در جايگاه اول و شهرستان هاي مراغه و مرند با ميزان رابطه خاكستري (0.512) و (0.516) در جايگاه هاي دوم و سوم قرار گرفتند در سوي مقابل شهرستان خدا آفرين با ميزان امتياز رابطه خاكستري (0.661) در جايگاه آخر قرارگرفته است. با نگاه آماري ازنظر برخورداري از شاخص‌هاي موردمطالعه در سطح استان، 5 درصد شهرستان ها در سطح بالا (1)، 45 درصد (9) در سطح متوسط و 50 درصد (10) در سطح پايين قرار گرفتند.نتيجه گيري: نابرابري در سطح شهرستان‌ها وجود دارد و همچنين شاخص موران در اكثر مؤلفه‌هاي رقابت پذيري اقتصادي كمتر از يك است كه نشان از الگوي غالب توزيع شاخص‌ها به‌صورت تصادفي (Random) و بدون برنامه‌ريزي‌ است.