ارائه راهبردهاي ارتقاء تاب آوري شهري در شهرهاي اقماري حوزه كلانشهر تهران (مطالعه موردي: شهر اسلامشهر)

مقدمه: يكي از موضوعاتي كه بيشتر شهرهاي جهان با آن دست به گريبان هستند، موضوع سوانح طبيعي مي باشد. بر اساس آمار موجود 90 درصد از شهرهاي ايران در برابر زلزله 5/5 ريشتري آسيب پذير هستند. در حال حاضر ديدگاه غالب از تمركز برروي صرفا كاهش آسيب پذيري به افزايش تاب آوري در مقابل حوادث تغيير پيدا كرده است.هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائه راهبردهاي ارتقاء تاب آوري شهري در شهرهاي اقماري حوزه كلانشهر تهران (مورد مطالعه: شهر اسلامشهر) صورت پذيرفته است.روش شناسي: با توجه به ماهيت موضوع و اهداف تحقيق، روش تحقيق توصيفي - تحليلي است و اطلاعات به صورت اسنادي، كتابخانه‌اي و پيمايشي و با ابزار پرسشنامه گردآوري شده‌اند. جامعه آماري پژوهش متشكل از شهروندان ساكن در مناطق 1 و 2 و 3 و 6 شهر اسلامشهر و كارشناسان و متخصصين مرتبط با موضوع تحقيق در اين شهر مي‌باشند. حجم نمونه مورد بررسي نيز با استفاده از فرمول كوكران براي شهروندان برابر 384  نفر و براي متخصصان برابر 50 نفر محاسبه گرديده است. همچنين به جهت تجزيه و تحليل داده‌ها ابتدا از آزمون هاي تي.تست و سپس از تحليل سوات و ماتريس برنامه ريزي استراتژيك كمي استفاده گرديده است.قلمرو جغرافيايي: تحقيق حاضر به لحاظ جغرافيايي در شهر اسلامشهر واقع در شهرستان اسلامشهر و استان تهران انجام پذيرفته است.يافته‌ها: يافته ها نشان مي‌دهد از لحاظ تاب آوري شهر اسلامشهر فاصله معناداري از حدود نرمال دارد كه در زمان پس از بحران مي‌تواند تعادل در حوزه كلانشهري را تحت تأثير قرار داده و جامعه را ناپايدار سازد.نتيجه گيري: نتايج حاصل از تحليل سوات و برنامه ريزي استراتژيك كمي، «تدوين برنامه هاي بازآفريني شهري در بافت هاي ناكارآمد و جلوگيري از ريزدانگي در توسعه شهر و تشويق به تجميع پلاك هاي ريزدانه در سطح شهر» را به عنوان مهم ترين راهبرد ارتقاء تاب آوري شهر اسلامشهر معرفي نموده است.