دسته بندي و تحليل تاريخي الگوهاي معماري مسكوني نياسر (با تأكيد بر رابطه مسكن با فضاي سبز)

مقدمه:  مهندسي جغرافيايي به نوعي در راستاي برنامه ريزي و آمايش محيط طبيعي و انساني عمل مي كند. درواقع  جغرافيا رابطه بين انسان و محيط را مورد مطالعه و بررسي قرار مي دهد. گزارش هاي متعدد بين المللي حاكي از آن است كه، انسان و محيط در خطر نابودي قرار دارند. مواجه شدن با اين خطرات، انسان را به بازنگري در نوع ارتباط با طبيعت واداشته است. با پذيرش اين فرض كه چنين رابطه اي در معماري گذشته، مسالمت آميز و متعامل بوده است، پس در شرايط فعلي هم مي توان به اين دانش ضمني متوسل شد. بااينحال، صاحب نظران معتقدند كه شكل گيري و تداوم اين نوع معماري، الگومحور بوده است. لذا براي استفاده از دانش ضمني آنها مي توان به الگوها متوسل شد.هدف:  مقاله حاضر ضمن محدود نمودن دامنه پژوهشي خود به معماري مسكوني نياسر (از توابع شهر كاشان)، درصدد شناسايي و تحليل الگوهاي معماري شكل گرفته در تاريخ اين سكونتگاه است.روش شناسي:  پژوهش پيشِ رو از روش كيفي و از راهبرد تفسيري تاريخي براي تحليل الگوهاي معماري در مسكن نياسر استفاده نموده است. ضمن اينكه آشنايي با محيط نياسر، استفاده از اسناد موجود؛ استفاده از آگاهان محلي و نيز بررسي شواهد مادي درزمره تدابير به كاررفته در پژوهش بوده است.قلمرو جغرافيايي پژوهش:  قلمرو جغرافيايي‌ شهر نياسر مي‌باشد‌.يافته ها و بحث:  يافته ها مؤيد آن بوده كه معماري مسكوني نياسر در ارتباط با فضاهاي سبز براساس چهار الگوي كوشك-باغ، خانه هاي حياط دار، خانه-باغ و خانه-منظر باغ شكل گرفته اند. از ميان اين الگوها، خانه-باغ از سبقه تاريخي كمتري نسبت به الگوهاي ديگر برخوردار بوده است.نتيجه گيري: نتايج مؤيد آن بوده كه در سير تحولي الگوهاي فوق، ساكنين نياسر از الگوهايي كه باغ را به خانه مي كشاند، به سمت سكني گزيدن در كنار باغ پيش رفته اند. همچنين، ريشه هاي شكل گيري اين الگوها را نمي توان به يك عامل نسبت داد؛ چراكه آب، عوارض زمين، معيشت، منزلت اجتماعي و غيره ازجمله عواملي هستند كه در شكل گيري اين الگوها مؤثر بوده اند.