تبيين نقش حكمروايي مقصد در پايداري گردشگري شهري (مطالعه موردي: شهر رشت)

مقدمه:  حكمروايي مقصد درك وسيعي از هماهنگي بازيگران مختلف همچون شركت‌هاي خصوصي، ارگان‌هاي دولتي و سياستمداران محلي و همچنين ساكنان را در جهت پايداري گردشگري اتخاذ مي‌كند. ارزيابي مفهوم حكمروايي در مباحث آكادميك، طي سالهاي گذشته روند رو به رشدي داشته است، اما اين سير سعودي در رابطه با مديريت مقاصد گردشگريي با كاستي‌هايي مواجه بوده است. گردشگري در ايران از فقدان يك مديريت يكپارچه و نبود سياست‌هاي كارآمد رنج مي‌برد؛ مسأله‌اي كه مزيت‌هاي برآمده از اين صنعت پاك را با چالش‌هاي زيادي روبه‌رو كرده است. حكمروايي خوب گردشگري پارادايمي است كه كاربرد آن مي‌تواند در پايداري بخش گردشگري و ساماندهي مديريت متزلزل اين حوزه، موثر واقع شود. هدف تحقيق حاضر تبيين اصول حكمروايي خوب گردشگري در شهر رشت است.هدف:  هدف تحقيق حاضر ارزيابي و تبيين نقش شاخص‌هاي حكمروايي خوب در پايداري گردشگري شهر رشت است.روش شناسي:  روش تحقيق توصيفي-تحليلي، ماهيت آن كاربردي و روش گردآوري اطلاعات اسنادي- پيمايشي است. جامعه‌ي آماري شامل 35 نفر از كارشناسان و روش توزيع پرسشنامه دلفي بوده است. داده‌ها در نرم‌افزار مكس‌كيو‌دي‌اي تحليل شده‌اند.قلمرو جغرافيايي پژوهش:  قلمرو جغرافيايي تحقيق حاضر شهر رشت است.يافته ها و بحث:  يافته‌هاي كيفي در پاسخ به سوال اول تحقيق نشان مي‌دهد عوامل شفافيت، كارآيي، مسئوليت‌پذيري، چشم‌اندازسازي، مشاركت، پاسخگويي، قانونمندي و اجماع‌گرايي از جمله شاخص‌هايي هستند كه در توسعة پايدار گردشگري شهر رشت بايد مورد توجه قرار گيرند. همچنين در بخش كمي تحقيق نتايج مدليابي معادلات ساختاري ارتباط و اثرگذاري معنادار متغيرهاي حكمروايي مقصد و پايداري گردشگري(X:0/75, T-Value:4/63) را آشكار مي‌سازد.نتيجه گيري: رهبري بخش گردشگري در مقاصد گردشگري نيازمند رويكرد حكمروايي خوب و دخالت بازيگران و ذي‌نفعان مختلف است.