ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻘﺶ آﮔﺎﻫﯽ واﺟﯽ در ﺗﻘﻠﯿﻞ ﺧﻄﺎﻫﺎي واﮐﻪ‌اي ﻓﺎرﺳﯽ زﺑﺎﻧﺎن در ﻓﺮاﮔﻴﺮي زﺑﺎن اﻧﮕﻠﻴﺴﯽ از ﻣﻨﻈﺮ واج‌شناسي ﺷﻨﺎﺧتي

ﻋﻠﻢ واج‌شناسي ﺗﻔﮑﺮ ﻣﻄﺎﻟﻌۀ ﻧﻈﺎم اﺻﻮات زﺑﺎن اﺳﺖ و درك ﻣﺎ از ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺗﻮﻟﯿﺪ اﺻﻮات ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ واﺟﯽ و ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﺳﺖ. آﮔﺎﻫﯽ واﺟﯽ ﭘﯿﺶ‌ﻧﯿﺎزي ﺑﺮاي ﻣﻬﺎرت‌ﻫﺎي زﺑﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﻮاﻧﺪن، ﻧﻮﺷﺘﻦ و اﻣﻼء ﮐﻠﻤﺎت در دوران ﻣﺪرﺳﻪ و سال‌هاي ﭘﺲ از آن اﺳﺖ. در اﯾﻦ دوران در ﻓﺮاﮔﯿﺮي زﺑﺎن دوم آﮔﺎﻫﯽ واﺟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺷﻮد. ﺑﺮاي ﻣﻬﺎرت واﺟﯽ وﺟﻮد نظام‌پردازشي ﺿﺮوري اﺳﺖ. از منظر روﯾﮑﺮد واج‌شناختي ﻓﺮﯾﺰر، ﻣﺸﮑﻼت ﺗﻠﻔﻈﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر اﺳﺎﺳﯽ ﻣﻔﻬﻮﻣﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ و داﻧﺶ ﭘﯿﺸﯿﻦ ﺑﺮاي تعبيهٔ مفهوم انتزاعي واج ضروري است. طرح‌واره‌هاي انتزاعي واجي بايد به عنوان نظام مفهومي ادراك شوند و در ارتباط با جهان واقعي قرار گيرند، بنابراين از طريق افزايش مهارت واجي مي‌توان به بهبود و پيشرفت زباني در ساير حوزه‌ها و مهارت‌هاي زبان دست يافت. در اين پژوهش ﺑﺮرﺳﯽ ﺧﻄﺎﻫﺎي واكه‌اي ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﻣﯿﺪاﻧﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ و ﻣﻄﺎﻟﻌۀ ﻧﻤﻮﻧﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﺿﺒﻂ ﺻﻮﺗﯽ و ﻣﺘﻦ ﺧﻮاﻧﯽ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن دو كلاس 10 ﻧﻔﺮه در دو آزﻣﻮن اﻧﺠﺎم ﮔﺮﻓﺖ و ﺗﺤﻠﯿﻞ داده‌ها ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ و ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ- اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ با استفاده از نرم‌افزار spss انجام ﺷﺪ. ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎري اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ از ﻣﯿﺎن 80 داﻧﺸﺠﻮ از داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻤﯽ ﮐﺎرﺑﺮدي اﺳﺘﺎن ﺗﻬﺮان است ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﮐﺮوﻧﺒﺎخ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. نتايج نشان داد كه آگاهي واجي و اصل ارتباطي- معنادار به عنوان اصل مهم در فراگيري زبان دوم از منظر رويكرد شناختي مطرح است