آيا برنامه توانبخشي دهليزي بر پتانسيل هاي برانگيخته عضلاني وستيبولي (‏VEMP‏) در بيماران مبتلا به منير ‏تاثيرگذار است؟

هدف:بيماري منير يكي از مهم ترين اختلالاتي است كه با مشكلات تعادلي همراه است. هدف از مطالعه حاضر بررسي ويژگي هاي پاسخ هاي برانگيخته عضلاني وستيبولي و تاثير احتمالي برنامه توانبخشي دهليزي بر اين پاسخ ها در افراد مبتلا به منير يك طرفه بود.روش بررسي:23 بيمار با تشخيص قطعي منير يك طرفه و 15 فرد هنجار وارد مطالعه شدند. تمام افراد مورد ارزيابي دقيق شنوايي- تعادل قرار گرفتند. سپس برنامه توانبخشي دهليزي به مدت 4 هفته به گروه مبتلا به منير ارائه شد. پاسخ هاي برانگيخته عضلاني وستيبولي قبل و بعد از دريافت اين برنامه درماني مورد بررسي قرار گرفت.يافته ها:سطح شيوع پاسخ پتانسيل ‌هاي عضلاني برانگيخته وستيبولار (Vestibular-Evoked Myogenic Potentials; VEMP )  در فركانس ۵۰۰ هرتز در گوش مبتلا، غير مبتلا و كنترل به ترتيب برابر 82/60%، 95/7% و 100 و در فركانس تحريكي ۱۰۰۰ هرتز در اين سه گروه به ترتيب 87%، 95/7% و 100% بود. ميانگين دامنه جزء p13-n23 در دو گروه مورد بررسي تفاوت معني داري نداشت اما ميزان غير قرينگي دامنه پاسخ در افراد مبتلا به منير (به ترتيب معادل 37/78% و 24/31% در فركانس هاي 500 و 1000 هرتز) به ميزان قابل توجهي بيشتر از گروه كنترل (6/88% و 7/90%) بود. به علاوه ميانگين نسبت دامنه 500/1000 هرتز در گوش مبتلا  (0/47 ± 1/19) خيلي كمتر از گوشي غير مبتلا (0/28±1/54) بود (0/006=p) و با گروه كنترل تفاوت معنادار نداشت. برنامه توانبخشي وستيبولار به مدت يك ماه بر ميزان غير قرينگي دامنه پاسخ (0/26=p) و ساير ويژگي هاي پاسخ  VEMP تاثير خاصي نگذاشتنتيجه گيري:آزمون VEMP توانايي مطلوبي در جداسازي افراد مبتلا به منير يك طرفه از گروه كنترل دارد اما توانبخشي دهليزي يك ماهه پارامترهاي مرتبط با VEMP را تحت تاثير قرار نمي دهد.