مقايسه تغييرپذيري هماهنگي و عملكرد عضلاني اندام تحتاني در ورزشكاران با و بدون سندروم درد كشككي-راني ‏حين دويدن

هدف:سندروم درد كشككي-راني (Patellofemoral Pain Syndrome; PFPS) يك آسيب شايع در دوندگان و افراد فعال محسوب مي شود. هدف از اين تحقيق بررسي تفاوت در تغييرپذيري هماهنگي و عملكرد عضلاني اندام تحتاني در ورزشكاران مبتلا به PFPS و ورزشكاران سالم حين دويدن بود.روش بررسي:در اين تحقيق 18 ورزشكار مرد دچار PFPS و 18 ورزشكار مرد سالم شركت كردند. ركوردگيري با كمك 6 حسگر واحد اندازه‌گيري لختي ( Inertial Measurement Unit: IMU) كه بر روي ران‌، ساق و پاي دو طرف و همچنين الكترودهاي سطحي كه بر روي عضلات پهن‌ داخلي، پهن خارجي و سريني مياني قرار گرفته بودند انجام شد. تغييرپذيري هماهنگي و فعاليت الكتريكي اندام تحتاني هر شركت كننده حين دويدن با سرعت خودانتخابي به مدت 21 دقيقه روي تردميل در ابتداي تست حين فاز استقرار و نوسان و در انتهاي تست فقط حين فاز استقرار مورد بررسي قرار گرفت. براي تجزيه و تحليل آماري از آزمون t مستقل استفاده شد (0/05≥p).يافته ها:تغييرپذيري هماهنگي ساجيتال ران-ساجيتال ساق ، ساجيتال ران-عرضي ساق، عرضي ران-عرضي ساق، فرونتال ران-عرضي ساق، ساجيتال ساق-عرضي پا و عرضي ساق- ساجيتال پا در گروه PFPS نسبت به گروه سالم حين فاز استقرار (0/05≥p) و ساجيتال ساق-عرضي پا حين فاز نوسان (0/001=p) كمتر بود. زمان فعاليت عضلات پهن داخلي و سريني مياني گروه PFPS نشان داد اين عضلات نسبت به گروه سالم ديرتر فعال شدند (p=0/005 و p=0/002) و براي مدت طولاني تري (p=0/007 و  p=0/001) با فعاليت كمتر فعال باقي ماندند (0/001=p).نتيجه گيري:با توجه به پژوهش دريافتيم كه ضعف عملكرد عضلات پهن داخلي و سريني مياني  مي‌تواند يكي از دلايل كاهش تغييرپذيري هماهنگي در اندام تحتاني باشد.