عنوان مقاله :
تأثيرهشت هفته تمرينات فال پروف بر خطر سقوط، شادكامي و تاب آوري در سالمندان
پديد آورندگان :
دهقاني ، ماهرخ دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي - گروه رفتارحركتي , مختاري ملك آبادي ، عارفه دانشگاه محقق اردبيلي - دانشكده علوم تربيتي و روانشناسي , پيررسول زاده ، محمود دانشگاه اروميه - دانشكده علوم ورزشي
كليدواژه :
تاب آوري , تمرينات فال پروف , شادكامي , خطر سقوط , سالمند
چكيده فارسي :
هدف:پديده پيري با تغييراتي در سيستم بدن همراه است كه منجر به اختلالاتي در سالمندان مي شود. از تغييرات مرتبط با افزايش سن، از دست دادن تعادل و سقوط است كه منجر به كاهش رسيدن اطلاعات لازم در مورد تعادل به سيستم عصبي مركزي مي شود. هدف پژوهش حاضر بررسي اثر تمرينات فال پروف بر خطر سقوط، شادكامي و تاب آوري در افراد سالمند بود.روش بررسي:روش پژوهش حاضر، از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه سالمندان شهرستان اردبيل بودند كه از بين آنان 30 نفر (15 نفر گروه تمرين (سن: 5/66±70/25 سال، قد: 10/44±175/12 سانتي متر، وزن: 9/48±78/36 كيلوگرم، شاخص توده بدني: 6/15±26/98 كيلوگرم بر مترمربع و وضعيت شناختي: 2/35±25/12) و 15 نفر گروه كنترل (سن: 7/87±69/58 سال، قد: 7/45±177/32 سانتي متر، وزن: 7/36±77/31 كيلوگرم، شاخص توده بدني: 5/48±25/63 و وضعيت شناختي: 1/89±24/89)) به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. گروه آزمايش، تمرينات فال پروف را به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه 50 دقيقه اي (كه شامل مجموعه اي از تمرينات (حسي پيكري، دهليزي، بينايي)، راهبردهاي قامتي، كنترل مركز ثقل و تمرينات قدرتي مي شد) اجرا كردند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون (The Connor-Davidson Resilience Scale ;CD-RISC)، پرسشنامه شادكامي آكسفورد (Oxford Happiness Inventory ;OHI) و پرسشنامه خطر سقوط ياردلي و همكاران (The Falls Efficacy Scale-International;FES-I) بود. جهت تجزيه و تحليل پژوهش از آزمون تي زوجي براي مقايسه درون گروهي و از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره براي مقايسه تفاوت بين گروهي استفاده شد.يافته ها:اختلافات معناداري بين گروهي در زمينه تابآوري، شادكامي و ترس از سقوط بين گروههاي تمرين و كنترل مشاهده شد (0/001=P). تجزيه و تحليلهاي درون گروهي نشان داد كه تابآوري (0/001 P) و شادكامي (0/001 P) در گروه تمرين به ترتيب 31/4 و 61/7 درصد از پيشآزمون تا پسآزمون به طور معناداري افزايش يافت. علاوه بر اين، ترس از سقوط (0/001 P) در گروه تمرين از پيشآزمون تا پسآزمون 38/1 درصد كاهش معناداري داشت.نتيجه گيري:بر اساس يافتههاي اين پژوهش، تمرينات فال -پروف در مقايسه با گروه كنترل، خطر سقوط، شادكامي و تاب آوري را در گروه سالمندان به طور قابلتوجهي بهبود بخشيد. اين يافته نشان ميدهد كه ميتوان از تمرينات فال- پروف در برنامههاي توانبخشي سالمندان، هم در محيط خانه و هم در مراكز نگهداري سالمندان، استفاده كرد. اين تمرينات ميتوانند راهبردي ارزشمند براي ارتقاي سلامت كلي و پيشگيري از سقوط در سالمندان باشند.
عنوان نشريه :
علوم پيراپزشكي و توانبخشي
عنوان نشريه :
علوم پيراپزشكي و توانبخشي