رابطۀ اخلاق و ورزش و مباني انسان‏شناختي و ارزش‏شناختي اخلاق ورزش

«اخلاق ورزش» همان قواعد و موازين اخلاقي در عرصۀ ورزش است كه بايد رعايت شود. در اين تعريف رابطه اخلاق و ورزش يك رابطه حداكثري است، به‌ گونه‌اي ‌كه تفكيك اين دو از يكديگر امكان ندارد؛ به اين معني كه فعاليت‌هاي ورزشي به علت اختياري بودن، هميشه موضوع ارزش اخلاقي قرار مي‌گيرند. تركيب انسان از روح و بدن، تأثيرپذيري آنها از يكديگر، داشتن سرشت مشترك، و هدفمند بودن خلقت انسان از مهم‏ترين مباني انسان‏شناختي به شمار مي‌روند و ذاتي بودن ارزش نهايي، مطلق‏گرايي، واقع‏گرايي و توجه همزمان به حُسن فعلي و حُسن فاعلي نيز از كليدي‏ترين مباني ارزش‏شناختي اخلاق ورزش هستند. نوشتار پيش‏رو از سنخ پژوهش‏هاي نظري و توسعه‏اي است و اطلاعات و مواد اوليه تحقيق به روش «كتابخانه‏اي» گردآوري شده و با روش «استدلال» - نه روش آماري- تجزيه و تحليل عقلاني گرديده است.