بررسي افعال مركب پي بستي در منابع آموزش زبان فارسي

افعال مركب پي‌ بستي زبان فارسي يكي از مباحث مورد توجه محققين در حوزۀ زبان‌شناسي و دستوريان است. وجه مشترك نظرات مختلف دربارۀ اين افعال، شكل صرف اين افعال است كه تاكنون پژوهشي آموزشي در خصوص اين افعال صورت نگرفته است. لذا تحقيق در خصوص آموزش اين دسته از افعال خود ضرورت ويژه‌اي دارد و مي‌تواند گام موثري در جهت تسهيل دستيابي به اهداف و پيشبرد آموزش زبان فارسي باشد. مقالۀ حاضر از جنبۀ آموزشي به بررسي اين افعال پرداخته است. اين مقاله به بررسي چهار منبع آموزش زبان فارسي احمد صفار مقدم، يدالله ثمره، زبان فارسي عمومي ضرغاميان و دستوركاربردي فاطمه جعفري(1392) در خصوص چگونگي معرفي و آموزش افعال پي‌بستي زبان‌فارسي پرداخته است.هدف از انجام پژوهش حاضر اين بوده است كه آيا با توجه به جايگاه افعال پي‌بستي مركب، در منابع آموزشي زبان فارسي توجه ويژه‌اي به آن‌ها شده است و در صورت چنين توجهي در چه دسته‌اي قرار داده شده‌اند. بررسي انجام شده نشان داد كه اين افعال از لحاظ آموزشي مورد توجه قرار گرفته‌اند و به‌صورت جداگانه‌اي نسبت به ديگر افعال در مباحث آموزشي مطرح شده‌اند. در اين راستا توصيف كمي و كيفي آموزش اين افعال از لحاظ تنوع و تعداد آموزش اين افعال در كتب ذكر شده آورده شده است.