بررسي خطاهاي زباني يك دانش‌آموز پايۀ سوم ابتدايي داراي سندرم داون براساس مفاهيم زبان ‌شناسي شناختي: مطالعۀ موردي

اين پژوهش به بررسي، توصيف و تحليل خطاهاي زباني يك مورد دانش‌‎آموز تك زبانه فارسي زبان مبتلا به سندرم داون كه در پايۀ سوم ابتدايي تحصيل مي‌كند، مي‌پردازد. در‌واقع، هدف پژوهش حاضر به‌كارگيري مفاهيم زبان‌شناسي شناختي در تحليل نمونه گفتار روايي اين دانش‌‎آموز است. به همين منظور داده‌هاي پژوهش توسط آزمون زباني نيلي‎پور و همكاران (1402) و ارزيابي‌هاي گفتار درمانگر به‌وسيلۀ ضبط صداي آزمودني گردآوري شدند. بعد از گردآوري داده‌ها، نگارندگان داده‌ها را آوانويسي كرده و بر حسب نوع خطاها در قالب جداولي دسته‌‎بندي كردند. بررسي‌ها نشان داد كه اين دانش‌‎آموز در ساختار خرد نحوي بيشتر از ساختار كلان نحوي داراي مشكل است. در‌واقع، اين دانش‌آموز از آنچه كه توماسلو (2003 ) از آن تحت عنوان طرح‎واره محوري و ساخت نحوي عنصربنياد ياد مي‌كند، استفاده مي‌كند ولي طرح‎واره‌هاي پيشنهادي ليكاف (1987) در اين دانش‌‎آموز شكل نگرفته است. همچنين اين دانش‌‎آموز از واژگان انتزاعي در گفتارش استفاده نمي‌كند و كاربرد صحيح افعال و واژگاني كه نشان‎گر روابط زمان‎دار هستند، نيز با مشكل روبرو است. پيشنهاد مي‌شود در آموزش‌هاي گفتاردرماني به اين دانش‌آموز در كنار روش‌هاي فعلي آموزش، روش‌هايي مبتني بر تقويت طرح‎واه‌هاي پيشنهادي ليكاف جهت بهبود ساختار كلان نحوي طراحي و انجام شود.