ارائه يك مدل فرآيندي يكپارچه جهت ارزيابي گردشگري به ‌عنوان ابزاري جهت بازآفريني شهري

يكي از انگيزه‌هاي اصلي پژوهش‌ هاي مرتبط با بازآفريني در كشورهاي درحال‌ توسعه، توسعه دامنه و نوع مشكلات شهرها به ‌ويژه در ابعاد كالبدي است كه بازنگري و تغيير در فرآيند و ساختار مديريت سكونتگاه‌هاي شهري را با توجه به فرآيندهايي همچون جهاني‌شدن، گرايش نظريه‌هاي مرتبط با پايداري و فرآيندهاي بازتوليد فضا و ابعاد گردشگري خلاق الزامي مي‌كند. اين پژوهش ازنظر هدف كاربردي و ازنظر روش‌شناختي، توصيفي ـ تحليلي و آميخته است كه در دو فاز شناخت و تفسير انجام ‌شده است. در فاز شناخت مبتني بر مطالعات اسنادي، پيمايش و دلفي است. اعضاي پنل 21 نفر بوده‌اند كه بر اساس روش غير احتمالي (هدفمند) انتخاب‌شده‌اند. ابتدا با مرور مهم‌ترين پژوهش‌هاي صورت گرفته در رابطه با بازآفريني با رويكرد گردشگري، 3 بعد، 4 مؤلفه (فرهنگي ـ اجتماعي، كالبدي ـ فضايي، زيست‌محيطي و اقتصادي) و 45 شاخص استخراج شد. مطابق نتايج؛ 6 شاخص پايداري اجتماعي، بهينه‌سازي عملكردي، توسعه سرمايه‌گذاري، بهره‌گيري از مقياس‌هاي طراحي، تقويت منزلت اجتماعي و افزايش حضورپذيري در فضا بالاترين امتياز را كسب كرده‌اند. در فاز تفسير به اجراي گام‌هاي مدل‌سازي ساختاري ـ تفسيري پرداخته‌شده است كه از روش فرا تحليل بر اساس داده‌هاي ثانويه منتج از تكميل پرسشنامه بهره گرفته‌شده است. نتايج نشان مي‌دهد كه استفاده از عناصر گردشگري شناسايي‌شده در اين مقاله به‌عنوان ابزاري جهت بازآفريني شهري نيازمند يك برخورد چهار سطحي از روابط ميان آن‌ها است؛ كه در آن عناصر زيرساختي همچون گونه‌هاي حمل ‌و نقل و دسترسي و آموزش و اطلاع‌رساني به‌عنوان سطح پايه (چهارم) و مستقل‌ترين سطح و گونه خرده‌فروشي به‌عنوان سطح اول و وابسته‌ترين سطح روابط عمل مي‌نمايند