ارزيابي شاخص‌هاي برند مقاصد گردشگري در شهرهاي كوچك گردشگرپذير مطالعه موردي: شهر لالِجين؛ شهر جهاني سفال

طي ساليان گذشته شهرهاي كوچك با تأكيد بر ميراث فرهنگي تاريخي و صنايع بومي و دستي، سعي بر برند سازي گردشگري داشته‌اند. هدف اين تحقيق ارزيابي شاخص‌هاي برند سازي در شهر لالجين به‌عنوان يك شهر كوچك است. اين شهر به لحاظ شيوه معيشتي، متكي بر هنر سفالگري است و اخيراً تبديل به يكي از مقاصد گردشگري منحصربه‌فرد شده است. مدل استفاده‌شده در اين تحقيق، مدل دوبعدي عرضه و تقاضا مي‌باشد. جهت سنجش شاخص‌هاي بعد تقاضاي گردشگري به پرسشگري از مسافران اقدام شد. براي سنجش بعد عرضه گردشگري نيز به نظرسنجي از ساكنان شهر لالجين اقدام شد. دليل استفاده از مدل دوبعدي؛ توجه به ذينفعان محلي و مشاركت آن‌ها و در نظرگيري زمينه‌هاي محلي در فرايند برند سازي شهرهاي كوچك است. يافته‌ها حاكي از آن است كه در بعد عرضه، پتانسيل‌هاي بالقوه گردشگري اين شهر در وضعيت مطلوب قرار دارد و شاخص‌هاي مربوط به مديريت و بالفعل ساختن قابليت‌ها در وضعيت نامطلوبي مي‌باشد. از منظر تقاضا (ارزش ويژه برند) نيز شهر لالجين داراي وضعيت نسبتاً مطلوبي مي‌باشد. همچنين شهر لالجين به‌واسطه ويژگي‌هاي منحصربه‌فرد خود در بين گردشگران از نظر شاخص‌هاي آگاهي از مقصد و تصوير برند شرايط مطلوبي را داراست اما اين شهر كوچك به‌مانند بيشتر شهرهاي كوچك ديگر از نظر خدمات و امكانات گردشگري در وضعيت مطلوبي قرار ندارد. بر اساس آزمون لامبداي ويكلز در بعد عرضه، شناخت روند و گرايش‌هاي گردشگري و توجه به آن و در بعد تقاضا، سازوكار افزايش وفاداري گردشگران به برند مقصد بيشترين تأثير مثبت را در برند گردشگري شهر لالجين خواهد داشت.