بررسي دماي سطح دريا در خليج فارس و ارتباط آن با بررسي بيوانفورماتيكي برهمكنش ژن و پروتئين در آبسنگ‌هاي مرجاني با هدف حفاظت از اين اكوسيستم

هدف: آبسنگ‌هاي مرجاني، از مهم‌ترين و متنوع‌ترين اكوسيستم‌هاي دريايي هستند كه مزاياي بسياري را براي انسان‌ها فراهم مي‌كنند. بالا رفتن دماي سطحي آب‌ها (SST)، منجر به اختلال در زيست شناسي اين بي‌مهرگان و سفيدشدگي در آن‌ها مي‌شود. در مطالعه حاضر، ارتباط بين افزايش SST به واسطه تغيير اقليم و برهمكنش‌هاي بين ژن و پروتئين‌ها بررسي شده است. نتيجه‌ي اين بررسي‌ها مي‌تواند چشم‌اندازي نسبت به حدود آسيب‌پذيري مرجان‌ها در برابر تنش و اتخاذ روش‌هايي جهت حفاظت از آن‌ها به ما بدهد.مواد و روش‌ها: اطلاعات ناهنجاري‌هاي مربوط به SST در خليج فارس با استفاده از داده‌هاي ماهواره‌اي حاصل شد. مسير متابوليكي ژن‌هاي sod و cat  در مسير استرس اكسيداتيو و ژن hsp90  در مسير شوك حرارتي توسط KEGG به دست آمد. برهمكنش‌هاي ژني و پروتئيني به ترتيب در پايگاه داده GeneMANIA و STRING حاصل شدند.  نتايج: طبق آناليزهاي SST، تغييرات دمايي در خليج فارس از حدود 16 تا 35 درجه سانتيگراد در نوسان است و آبسنگ‌هاي مرجاني دماهاي بالايي را تحمل مي‌كنند. در طول تنش حرارتي، ميزبان مرجاني با تنظيم بيان ژن‌هاي آنتي اكسيداني و شوك حرارتي، به ترتيب به استرس اكسيداتيو و آسيب ناشي از گرما پاسخ مي‌دهد تا از همزيستي مرجان-جلبك محافظت كند.نتيجه‌گيري: درك رابطه بين SST و وضعيت مولكولي صخره‌هاي مرجاني براي توسعه استراتژي‌هاي حفاظتي جهت محافظت از اين اكوسيستم‌هاي دريايي در مواجهه با تغييرات آب و هوايي ضروري است.