استفاده از توان داخل در قراردادهاي بين‌‌المللي نفتي؛ تطبيق قراردادهاي خدماتي عراق، مدل آي.پي.سي‏ ايران و امتيازي نروژ‏

ظرفيت‌ سازي محلي در صنعت نفت و گاز امري ضروري و يكي از شاخصه هاي توسعه‌ اقتصادي است و در كشور ما اهميتي دوچندان دارد؛ چراكه درآمد حاصل از نفت و گاز منبع اصلي درآمد ارزي كشور است. در مقاله‌ پيش‌رو، اين پرسش اساسي مطرح است كه رويكرد تقنيني و قراردادي ايران به اصل استفاده از توان داخل چه بوده و كدام كشورها الگويي موفق در اين زمينه داشته‌اند و با گردآوري مطالب به روش كتابخانه‌اي و استفاده از روش تحقيق تحليلي و توصيفي، در انتها اين پاسخ به پرسش داده شده است كه قانون‌گذار ايران با درك اهميت اين موضوع، در بازه‌هاي زماني مختلف نسبت به تصويب قوانين مرتبط با ارتقاي توان داخل اقدام كرده است، اما همچنان صنعت نفت در اين زمينه با ضعف هايي روبه‌روست. قراردادهاي بيع متقابل، در اين زمينه داراي ضعف هايي بود. به هرحال در الگوي جديد قراردادي ايران نيز به طور كلي همه‌ ضعف هاي بيع متقابل پوشش داده نشده است و اين نتيجه حاصل شد كه قراردادهاي عراق به علت همانندي در قراردادها و نروژ به علت الگوسازي موفق در اين عرصه، مي‌تواند سرمشقي براي قراردادهاي ايران باشد. هم‌چنين شرايط لازم را كه بهره برداري مناسب از منابع، آن ها را تشويق مي كند، ايجاد كنند.