اثربخشي مداخله معنادرماني گروهي بر كيفيت زندگي، تنظيم هيجان و اميد به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: بيماري سرطان پستان موجب بروز مشكلات روان‌شناختي و كاهش سلامت روان در افراد مي‌شود، براي رفع اين مشكلات به مداخلات درماني نياز است. اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي مداخله معنادرماني گروهي بر كيفيت زندگي، تنظيم هيجان و اميد به زندگي زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش كار: روش پژوهش، نيمه تجربي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه شاهد بود. جامعه آماري شامل كليه زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه‌كننده به بيمارستان افضلي‌پور كرمان در سال 1402 بود. از بين آن‌ها تعداد 30 نفر با رضايت كتبي آگاهانه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي و با روش قرعه‌كشي در دو گروه آزمايش و شاهد (15 نفر در گروه آزمايش و 15 نفر در گروه شاهد) جايگزين شدند. افراد حاضر در گروه آزمايش مداخله معنادرماني گروهي (10 جلسه) و هر هفته دو جلسه و به مدت 90 دقيقه دريافت نمودند .پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي كيفيت زندگي، تنظيم هيجان و اميد به زندگي بود كه در دو مرحله پيش‌آزمون و پس‌آزمون اجرا شدند. داده‌هاي پژوهش با روش تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد قبل از مداخله تفاوت معني‌داري بين ميانگين نمرات كيفيت زندگي، تنظيم هيجان و اميد به زندگي گروه مداخله و شاهد وجود ندارد، ولي بين ميانگين اين نمرات در گروه مداخله و شاهد بعد از مداخله تفاوت معني‌دار آماري وجود داشت. ميانگين و انحراف معيار كيفيت زندگي در پس‌آزمون 29/75 ± 6/91، تنظيم هيجان 98/28 ± 10/25 و اميد به زندگي 39/51 ± 6/49 به دست آمد (0/001 P ). نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين پژوهش معنادرماني گروهي موجب افزايش كيفيت زندگي، تنظيم هيجان و اميد به زندگي در زنان مبتلا به سرطان شده بود. از آن‌جايي كه وضعيت رواني مطلوب بيماري در بهبودي آن‌ها تأثير دارد، بنابراين استفاده از اين روش به عنوان يك استراتژي اثربخش براي كاهش مشكلات روان‌شناختي بيماران توصيه مي‌شود.