بررسي عوامل مؤثر بر خودكارآمدي جنسي زنان باردار شهر اراك

مقدمه: خودكارآمدي جنسي، يك مفهوم كليدي در رفتار، سلامت و عملكرد جنسي است كه در طول زمان به دليل رويدادهايي مانند بارداري و زايمان تغيير مي‌كند. مطالعه حاضر بـا هدف بررسي عوامل مؤثر بر خودكارآمدي جنسي در زنان باردار شهر اراك انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر يك مطالعه مقطعي از نوع توصيفي- تحليلي است كه با مشاركت (234) زن باردار 18 تا 40 ساله علاقه‌مند به مشاركت در پژوهش با حداقل سواد خواندن و نوشتن كه با همسران خود زندگي مي‌كردند انجام شد. با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي، 10 مركز جامع سلامت شهري انتخاب و با استفاده از چك‌ليست اطلاعات جمعيت‌شناختي و پرسشنامه خودكارآمدي جنسي، داده‌ها جمع‌آوري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از آزمونMann-Whitney U ، Kruskal-Wallis و آزمون (LSD) انجام گرديد. يافته‌ها: ميانگين نمره خودكارآمدي جنسي زنان باردار 6/45 ± 28/51 و در سطح بالا قرار داشت. آزمون Kruskal-Wallis نشان داد كه خودكارآمدي جنسي زنان باردار با تحصيلات خودشان بي‌ارتباط است (0/2 = P) در حاليكه با تحصيلات همسرانشان ارتباط معنادار دارد (0/04 = P). آزمون (LSD) بين سطوح مختلف تحصيلات همسران با خودكارآمدي جنسي زنان باردار تفاوت معني‌دار نشان داد. همچنين بين ميانگين نمره خودكارآمدي جنسي با ساير متغيرها، ارتباط معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه گيري: خودكارآمدي جنسي زنان باردار با تحصيلات همسرانشان ارتباط داشت. بنابراين پيشنهاد مي‌شود كه بستر مناسب براي افزايش دانش و آگاهي مردان فراهم شود.