بررسي تنوع شكل ‌شناسي ميكروب ‌سنگ ‌ها و آثار اسفنج ‌هاي گذر پرمين به ترياس در منطقه همبست، ايران مركزي

انقراض جمعي انتهاي پرمين كه به عنوان بزرگترين حادثه زيستي فانروزوئيك شناخته مي‌شود، تاثيرات قابل توجهي بر رژيم رسوبي حاكم نيز داشته است. رسوبات اسكلتي سكوهاي كربناته اواخر پرمين بلافاصله بوسيله رسوبات كربناته غيراسكلتي حاصل از گسترش فراوان ميكروب‌سنگ‌ها پوشيده مي‌شوند. در اين مطالعه تنوع شكل‌شناسي، ارگانيسم‌هاي همراه و شرايط محيط تشكيل ميكروب‌سنگ‌هاي گذر پرمين به ترياس در منطقه همبست مورد مطالعه قرار گرفتند. هيچ گونه آثار فرسايشي در سطح رسوبات پرمين ديده نشده و ميكروب‌سنگ‌هاي منطقه مورد مطالعه به استثناء يك لايه با ساختمان مسطح و ساخت داخلي لخته‌اي، همگي داراي ساختمان گنبدي‌شكل و ساخت داخلي شعاعي/ستوني مي‌باشند. وجود لاميناسيون در ساختمان داخلي ستون‌ها مشخصه استروماتوليت‌هاي ستوني مي‌باشد و يا ساخت لخته‌اي نيز به روشني مشخص‌كننده حضور ميكروب‌سنگ‌هاي ترومبوليتي مي‌باشد. بررسي ميكروسكوپي فضاي بين لخته‌ها يا ستون‌هاي ميكروبي نشان‌دهنده آثار فراوان باقي‌مانده اسنفج‌ها مي‌باشد. بر اساس مشاهدات حاضر اينگونه استنباط مي‌شود كه، تنوع كم ميكروب‌سنگ‌ها در منطقه مورد مطالعه مي‌تواند حاكي از ثبات نسبي شرايط رسوبگذاري باشد كه در كنار غلبه ميكروب‌سنگ‌هاي شعاعي/ستوني نشان‌دهنده عمق بيشتر محيط رسوبگذاري نسبت به مناطقي با غلبه ترومبوليت‌ها مي‌باشد. توسعه ساختمان گنبدي و ساخت ستوني احتمالاً رقابت ميكروب‌سنگ‌ها در جهت كسب نور بيشتر را نشان مي‌دهد. همچنين حضور اسفنج‌هاي همراه، حاكي از توسعه ريف‌هايي با اكوسيستم پيچيده بلافاصله پس از انقراض انتهاي پرمين است. با توجه به وابسته بودن حضور اين ريف‌ها به ميكروب‌سنگ‌ها، تامين اكسيژن بوسيله عمل فتوسنتز مي‌تواند عامل اصلي توسعه ريف‌هاي پيچيده در شرايط نامطلوب جهاني پس از انقراض باشد.