مدل‌‎‌ سازي اثرات تغيير اقليم بر منابع آب‌زيرزميني دشت گلگير خوزستان، جنوب‌ غرب ايران، با استفاده از مدل GMS

تغييرات اقليمي، تغيير نرخ تغذيه، افزايش تقاضاي و كاهش دسترسي به آب مي‏تواند باعث كاهش ذخاير آب گردد. در اقليم‎هاي خشك و نيمه‎‌خشك، پيش‌بيني تأثير تغيير اقليم بر نوسانات سطح آب‌زيرزميني مي‏تواند منجر به راه‌كارهاي مناسب براي مديريت منابع آب شود. براي بررسي تأثير تغييرات اقليم بر آب زيرزميني، دشت گلگير درخوزستان انتخاب گرديد. در اين مطالعه، داده‏هاي خروجي مدل HadGEM2-ES در سه سناريوي RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 بر روي‌داده‌هاي ايستگاه سينوپتيك مسجدسليمان به‌وسيله مدل LARS-WG6.0 ريزمقياس نمايي و نتايج بدست‌آمده در دوره پايه 2021-2003 و دوره آتي 2040-2022 براي دما و بارندگي ارزيابي شد. نتايج مدل در دوره آتي، بيانگر افزايش دماي حداكثر و حداقل براي تمام ماه‏ها، نسبت به دوره پايه است. بيشترين و كم‌ترين افزايش ميانگين سالانه دماي، به ترتيب، در سناريوي RCP8.5 و RCP4.5 برآورد شد. بررسي داده‌هاي ميانگين سالانه بارش، در دوره آتي، نسبت به دوره پايه، در RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5، به ترتيب 5.2، 9.6 و 12.6 درصد كاهش نشان داد. براي بررسي اثر تغييرات اقليمي بر منابع آب‌زيرزميني دشت گلگير، مدل MODFLOW در يك دوره ده سال واسنجي و صحت‌سنجي شد. بكارگيري نرخ بارندگي و دماي بدست‌آمده از سناريوي‌هاي RCP بر روي مدل آب زيرزميني نشان داد كه تراز آب زيرزميني آبخوان گلگير، در دوره آتي،متاثر از تغيير اقليم كاهش مي‌يابد. از اين رو، در سناريوي RCP8.5، آبخوان گلگير با افت 6.7 متري، وضعيت بحراني‎‌تري نسبت به سناريوهاي RCP2.6 و RCP4.5 خواهد داشت. نتايج اين پژوهش، بايستگي مديريت منابع آب‌زيرزميني دشت گلگير براي جلوگيري از چالش تأمين آب در آينده را نشان مي‌دهد.