دلايل بداعت روايت حسين علي

محمد حسين مهدوي (مشهور به مويد) ، شاعر موج نو، در كتاب حسين علي ، رويداد هاي غبار گرفته ي عاشورا،كهنه از تكرار ودستكاري شده به وسيله ي مداحان را، در قاب يك اثر هنري و بديع باز مي گويد.اوتوانسته است با كمك قواعد روايت، از مكرر نويسي اثري تاريخي فرا برود ويك اثر ادبي و هنري بيافريند.پرسش اساسي پژوهش اين است: نويسنده چگونه مي تواند از يك گزارش تاريخي ، روايتي هنري ادبي بسازد؟ اين مقاله با استفاده از روش كتابخانه اي ،توصيفي و تحليلي، با جمع آوري اطلاعات ، شواهد واسناد، با توصيف دقيق و تحليل كمي و كيفي داده ها، با ياري دانش روايت شناسي ، تلاش مي كند به پرسش پژوهش پاسخ دهد .مؤيد با اتكا به توانش زباني خود به عنوان يك شاعر، با استفاده از ظرفيت هاي رويه و تويه ي زبان فارسي و با آشنايي زدايي از آن، همچنين با استفاده ي دقيق و ماهرانه از پيرنگ وتكنيك هاي روايتي، بانقل و صحنه پردازي هاي لازم و با تنظيم زيبايي شناسانه ي فاصله ي خود از موضوع ،‌موفق به خلق اثري شده است كه خواننده رادر تجربه ي زيبايي شناسانه اي نو و احساسي عميق و تازه در برخورد با عاشورا ، قرارمي دهد. مويد رخدادهاي تاريخ را به كمك تكنيك هاي روايي به گونه اي سامان داده است كه خواننده و مخاطب فارسي زبان او با همۀ آگاهي هايش احساس مي كند براي اولين بار از اين رويداد مي شنود و غرق در بيان تازه و غافلگيركننده ماجراهاي روايت مي شود.