تروماي استعمارزدا: روايت در سه گانۀ «هما و كاوشيك» در خاك غريب جومپا لاهيري

تروماي استعمارزدا يكي از شاخص ترين مفاهيم در ادبيات پسااستعماري است كه تأثيرات ناشي از فرايند استعمار را بر روي جوامع و افراد مورد بررسي قرار ميدهد. اين نوع تروما به عنوان يك پديده متصل به ابعاد اجتماعي، فرهنگي و سياسي استعمار مطرح مي شود و نقش مهم و بلندمدتي در شكل گيري تجربيات افراد و جوامع مورد مطالعه ايفا ميكند. هدف اصلي هما و اين تحقيق، با بهره گيري از نظريۀ تروماي استعمارزدا، بررسي مجموعۀ داستانهاي اثر جومپا لاهيري، نويسنده هندي آمريكايي است. اين نظريه، در حوزه ادبيات كاشيك پسااستعماري، تعريف متفاوتي از تروما ارائه ميدهد و با تأكيد بر ابعاد مختلف روايت شناسي، از جمله نظم، بسامد، ديرش و حالت، تروما را در داستانها بازنمايي ميكند. استفاده از اين مفاهيم، اين تحقيق به اين نكته پي ميبرد كه چگونه بن بست هاي مرتبط با تروما (بازنمايي، تكرار و تأخير) در داستان ها پيش بيني و مرتفع مي شوند. اين تحقيق نشان ميدهد كه تروما توسط شخصيت هاي اصلي، كاشيك و هما، در شرايط دياسپوريك به وسيله فلش بك ها، تكرار و تغيير زماني نه تنها به عنوان رويدادهاي ناگهاني بازنمايي نميشوند بلكه تأثير طولاني مدت خود را بر زندگي روزمره اين شخصيت ها نيز نشان مي دهند. اين يافته ها همچنين نشان ميدهند كه جومپا لاهيري با استفاده از فلش بك هاي متعدد، تكرار و تغيير زاويه ديد، تروما را به عنوان يك پديده پيچيده بازنمايي مي كند و تأثيرات آن بر زندگي روزمره شخصيت هاي داستان را آشكار مي سازد.