بررسي فرايند گفتماني شوشي در داستان جهان ‌هاي فرا واقعي 1Q84 اثر هاروكي موراكامي

داستان 1Q84 يكي از داستاهاي برجستۀ ادبيات معاصر اثر نويسنده مشهور ژاپني، هاروكي موراكامي، است كه در ميان آثار ادبي جهان توانسته است جايگاه ويژه اي به دست بياورد. سبك نگارش اين داستان روايتي است از دو جهان موازي؛ يكي جهان حال حاضر و ديگري گذر از زمان حال و رفتن به سال 1834 . در اين مقاله بر‌آنيم تا گذر از نظام كنشي به شوشي داستان «1Q84» و توليد معنا در بافت گفتماني داستان را كه عمدتاً بر اساس نظام عاطفي و احساسي است بررسي نماييم. جستار پيش‌رو پژوهشي است مبتني بر روش توصيفي كه به تحليل گفتمان شوشي در روايت داستاني 1Q84 اثر هاروكي موراكامي كه رماني فرا‌واقع‌گرايانه از دو جهان موازي است مي‌پردازد. مقاله در چهارچوبي نشانه ـ معنايي با بهره جستن از الگوي شوشي گفتمان، تحليل موضوع را فرا روي خواننده مي‌نهد و ضمن تحليل برش‌هايي از داستان، زيرساخت‌هاي حسي ـ ادراكي و عاطفي را كه سبب كنش‌هاي مختلف در داستان مي‌شود، در چهارچوب مورد نظر تحليل مي‌نمايد. مقاله چنين نتيجه مي‌گيرد كه در گفتمان شوشي توليد معنا در بافت داستان عمدتاً بر اساس نظام احساسي ـ ادراكي و نظام عاطفي دو شخصيت اصلي داستان يعني «آئومامه» و «تنگو» صورت مي‌پذيرد و نظام گفتماني اين داستان تنها مبتني بر كنش كنشگران نيست بلكه معناي متن با توجه به ابعاد گوناگون رابطۀ شوشگران با عناصر پيرامون متن نيز شكل مي‌گيرد. احساس و ادراك به عنوان دو زير مجموعۀ اصلي از گفتمان شوشي، بيشترين سهم را در خلق معناي متن در اين داستان داشته است. تنگو و آئومامه از مرز يك كنشگر عبور نموده و بسياري از رفتار و اعمال آنان در حيطۀ گفتمان شوشي جاي مي‌گيرد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه نظام گفتماني اين داستان تنها مبتني بر كنش كنشگران نيست و معناي متن با توجه به ابعاد گوناگون رابطۀ شوشگران با عناصر پيرامون متن شكل گرفته است.