اثربخشي درمان هيجان‌مدار بر تاب‌آوري و تنظيم هيجاني زنان تحت خشونت خانگي

زمينه و هدف: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان هيجان‌مدار بر تاب‌آوري و تنظيم هيجاني زنان تحت خشونت خانگي شهر تهران بود. روش و مواد: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون همراه با گروه آزمايش و كنترل و پيگيري بود. جامعه آماري كليه زنان قرباني خشونت خانگي شهر تهران كه در نيمه اول سال 2023 به كلينيك‌هاي روانشناسي شهر تهران مراجعه كرده بودند، تشكيل دادند كه با روش نمونه‌گيري در دسترس به‌صورت داوطلبانه انتخاب و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار داده شدند. گروه آزمايش در 12 جلسه 90 دقيقه‌اي مداخله روان‌درماني گروهي درمان هيجان‌مدار را دريافت كردند و گروه كنترل در ليست انتظار ماندند. ابزار اندازه‌گيري مورداستفاده در پژوهش، پرسشنامه تاب‌آوري (كانر و ديويدسون، 2003) و پرسشنامه تنظيم هيجاني (گارنفسكي و كرايج، 2006) بود. تجزيه‌وتحليل اطلاعات به‌دست‌آمده از اجراي پرسشنامه از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 23 در دو بخش توصيفي و استنباطي (تحليل واريانس مختلط) انجام پذيرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ‌درمان هيجان‌مدار باعث افزايش تاب‌آوري در زنان تحت خشونت خانگي شده است. همچنين نتايج نشان داد كه ‌درمان هيجان‌مدار باعث افزايش تنظيم هيجاني در زنان تحت خشونت خانگي شده است. نتيجه‌گيري: بنابراين مي‌توان گفت كه روان‌درماني گروهي هيجان‌مدار روشي مؤثر به‌منظور بهبود تاب‌آوري و تنظيم هيجاني در زنان تحت خشونت خانگي است.