روابط ساختاري ابعاد سرشتي شخصيت با نشانه‌هاي روانشناختي اختلال نشانه جسمي با ميانجيگري بدتنظيمي هيجاني

زمينه و هدف: هدف اين پژوهش تعيين روابط ساختاري ابعاد سرشتي شخصيت با نشانه‌هاي روانشناختي اختلال نشانه جسمي با ميانجيگري بدتنظيمي هيجاني بود. روش و مواد: در راستاي اين هدف، از جامعه دانشجويان دانشگاه تبريز در سال تحصيلي ۱۴۰۰–۱۴۰۱ تعداد ۳۸۰ نفر به شيوه تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب و با استفاده از پرسشنامه دشواري تنظيم هيجاني، شكايت روان‌تني، فرم كوتاه سياهه نشانگان اختلال و پرسشنامه ابعاد سرشت و منش كلونينجر (TCI) نسبت به اندازه‌گيري متغيرها اقدام شد. يافته‌ها: تحليل داده‌ها با استفاده از الگويابي معادلات ساختاري نشان داد عامل‌هاي نوجويي، پاداش‌وابستگي و پشتكار قادرند تغييرات علايم روانشناختي را به‌طور منفي و معني‌دار تبيين نمايند. عامل آسيب‌پرهيزي و بدتنظيمي هيجاني قادرند تغييرات علايم روانشناختي را به‌طور مثبت و معني‌دار تبيين نمايند. پاداش‌وابستگي و پشتكار قادرند تغييرات بدتنظيمي هيجان را به‌طور منفي و معني‌دار تبيين نمايند. نوجويي و پاداش‌وابستگي به‌طور منفي و عامل آسيب‌پرهيزي به‌طور مثبت مي‌تواند به واسطه بدتنظيمي هيجاني تغييرات علايم روانشناختي را تبيين نمايد. نتيجه‌گيري: سه متغير سرشتي نوجويي، آسيب‌پرهيزي و پاداش‌وابستگي توانستند تغييرات نشانه‌هاي جسمي را با واسطه‌گري بدتنظيمي هيجاني تبيين نمايند. اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه اختلال علايم جسمي از عوامل شخصيتي تأثير مي‌پذيرد و ناكارآمدي در تنظيم هيجان نيز اين اختلال را تشديد مي‌كند. همچنين اين يافته‌ها نشان مي‌دهد بدتنظيمي هيجاني متغير مهمي در رابطه بين ابعاد سرشت و نشانه‌هاي جسمي است.