مقايسه اثربخشي روش درماني ذهن آگاهي و طرح‌واره درماني بر طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه دانش آموزان

هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي دو روش درماني طرح واره درماني و ذهن آگاهي بر طرحواره هاي ناسازگار اوليه دانش آموزان انجام شد. روش شناسي: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل دانش آموزان مق ع دوم متوسطه شهر تهران بود كه از بين آنها 4۵ نفر به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به طور تصادفي به دو گروه آزمايش )هر گروه 1۵ نفر( و يك گروه كنترل ) 1۵ نفر( تقسيم شدند. گروه هاي آزمايش به مدت 8 هفته در جلسات طرحواره درماني ) 8 جلسه 120 دقيقه اي( و 7 هفته در جلسات ذهن آگاهي ) 7 جلسه ۹0 دقيقه اي( شركت كردند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار اوليه يانگ ) 1۹۹8 ( بود كه در دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها : نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه هر دو روش درماني منجر به كاهش معنادار طرحواره هاي ناسازگار اوليه در مقايسه با گروه كنترل شدند، اما تأثير طرحواره درماني در بهبود طرحواره ها بيشتر از ذهن آگاهي بود. اين تأثير به ويژه در مؤلفه هايي مانند محروميت هيجاني، رهاشدگي، بي اعتمادي، انزواي اجتماعي و نقص/شرم برجسته تر بود . نتيجه گيري : بر اساس يافته هاي اين پژوهش، مي توان نتيجه گرفت كه طرحواره درماني به دليل تمركز عميق تر بر ريشه هاي شناختي و هيجاني طرحواره ها، نسبت به ذهن آگاهي در بهبود و اصلاح طرحواره هاي ناسازگار اوليه موثرتر است. اين روش درماني ميتواند به عنوان يك رويكرد كارآمد در درمان اختلالات روانشناختي مرتبط با طرحواره هاي ناسازگار اوليه مورد استفاده قرار گيرد .