ويژگيهاي روان‌سنجي پرسشنامه خودتنظيمي درمان در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

زمينه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسي ويژگي‌هاي روان‌سنجي پرسشنامه خودتنظيمي درمان (TSRQ) در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. روش و مواد: اين پژوهش توسعه‌اي و از نظر روش گردآوري داده‌ها در زمره مطالعات توصيفي و اعتباريابي آزمون قرار داشت. جامعه آماري پژوهش را بيماران مبتلا به ديابت نوع دو شهر مشهد در پائيز 1402 تشكيل مي‌دادند. دو گروه نمونه 201 نفري و 283 نفري از اين بيماران به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه­هاي خودتنظيمي درمان (TSRQ)، شايستگي ادراك شده (PCS)، سرزندگي ذهني (SVS)، رضايت از زندگي (SWLS) و فشار رواني (K6) را تكميل كردند. تجزيه و تحليل داده با تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي، رگرسيون چندگانه و تحليل واريانس چندمتغيره و با استفاده از نرم‌افزار هاي SPSS.27 و Amos.24 انجام شد. يافته­ ها: نتايج نشان داد كه پرسشنامه خودتنظيمي درمان (TSRQ) از ساختاري دو عاملي برخوردار است. واريانس تبيين شده براي بعد رعايت رژيم دارويي و كنترل قندخون برابر با 81.58 درصد و در بعد برنامه غذايي و فعاليت بدني برابر با 85.40 درصد بود. تحليل عاملي تاييدي نيز اين ساختار را تأييد كرد. همساني دروني مقياس با آلفاي كرونباخ و دو نيمه كردن به تأييد رسيد. روايي پيش بين در ارتباط با شايستگي ادراك شده، سرزندگي، رضايت از زندگي و فشار رواني در سطح مطلوبي قرار داشت (0.01 P). بين قندخون ناشتا (FBS) با هيچ يك از ابعاد خودتنظيمي درمان ديابت رابطه معناداري وجود نداشت (0.05P). نتيجه­ گيري: به نظر مي‌رسد، پرسشنامه خودتنظيمي درمان (TSRQ) در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو از ويژگي‌هاي روان‌سنجي مناسبي برخوردار بوده و مي­تواند در ارزيابي توانايي خودمديريتي و خودتنظيمي اين بيماران و كمك به بهبود آنان سودمند واقع شود.