نگرش پرستاران نسبت به مراقبت‌هاي پايان زندگي و عوامل مرتبط با آن در شهر كاشان: يك مطالعه مقطعي

مقدمه: پرستاري به عنوان يك عضو مهم تيم مراقبتي به شمار مي رود كه نگرشش نسبت به بيماران در مراحل پايان زندگي تاثير مهمي بر نحوه ارايه مراقبت توسط او دارد. نتايج مطالعات نگرش متفاوتي نسبت به ارايه مراقبت هاي پايان زندگي توسط پرستاران در فرهنگ هاي مختلف نشان داده اند. روش: مطالعه به صورت توصيفي-مقطعي در پرستاران(250 نفر) شاغل در شهر كاشان در سال 1402 كه به روش تصادفي انتخاب شده بودند، انجام گرفت. پرسشنامه اطلاعات دموگرافيك و نگرش نسبت به مراقبت هاي پايان زندگي، رضايت شغلي و تعهد حرفه اي به صورت خود گزارش دهي توسط نمونه تكميل و داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 22 توسط آزمون هاي آماري تي مستقل، كاي اسكوئر و رگرسيون خطي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. مقدار معني داري آماري كمتر از 0.05  در نظر گرفته شد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه (73.8درصد) 177نفر زن و ميانگين سني 6.68±34.78 با ميانگين ساعت اضافه كار 7.54±137.40 در ماه بودند. ميانگين نمره نگرش نسبت به مراقبت هاي پايان زندگي15.95±104.14 بود كه بالاتر از حد متوسط بود و بر اساس مشخصات دموگرافيك تفاوت آماري مشاهده نشد(0.05 p). نتايج آزمون رگرسيون نيز نشان داد كه متغيرهاي سن، ساعات اضافه كار و رضايت شغلي پيش گويي كننده هاي نگرش نسبت به مراقبت هاي پايان زندگي به شمار مي روند(0.05 p). بحث و نتيجه گيري: نتيجه مي گيريم كه نگرش پرستاران نسبت به مراقبت هاي پايان زندگي در حد مطلوب بوده و متغيرهاي سن، ساعات اضافه كار و رضايت شغلي مي توانند پيش بيني كننده نگرش مثبت به ارايه اين مراقبت ها باشند. لذا توجه به عوامل افزايش دهنده رضايت شغلي مي تواند باعث بهبود نگرش نسبت به ارايه مراقبت هاي پايان عمر و تسكين آلام بيماران د مراحل پايان عمر شود.