مدل تأثير دلبستگي بر كيفيت رابطه زوجي با ميانجي‌گري كارشكني در رابطه

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين مدل نقش دلبستگي اضطرابي و دلبستگي اجتنابي در كيفيت رابطه زوجي با ميانجي‌گري كارشكني در رابطه در افراد متأهل انجام شد.روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي از نوع مدل‌يابي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر متشكل از افراد متأهل شهر تهران در پاييز سال 1402 بود كه از بين آن‌ها 420 نفر از چهار مركز روان‌شناسي به‌صورت در دسترس در اين پژوهش شركت كردند. به‌منظور گردآوري اطلاعات از پرسش‌نامه‌هاي كيفيت رابطه زوجي (RC-S، گالون و همكاران، 2022)، كارشكني در رابطه (SDB، پيل و كالتابيانو، 2021) و تجارب روابط نزديك-ساختارهاي رابطه (ECR-RS، فريلي و همكاران، 2011) بودند. داده‌ها با استفاده از آزمون ضريب پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري با نرم‌افزارهاي SPSS-26 و AMOS-24 تجزيه‌وتحليل شدند.يافته‌ها: نتايج حاكي از برازش مناسب مدل بود و نشان داد كه بين دلبستگي اجتنابي، دلبستگي اضطرابي، رفتارهاي دفاعي و مهارت‌هاي ارتباطي به ترتيب با ميزان كيفيت رابطه زوجي رابطه معنادار وجود دارد (0.01 P). بين دلبستگي اجتنابي و دلبستگي اضطرابي با ميزان با رفتارهاي دفاعي و با ميزان عدم مهارت‌هاي ارتباطي رابطه معنادار وجود دارد (0.01 P). همچنين نتايج نشان داد كه رفتارهاي دفاعي و عدم مهارت‌هاي ارتباطي در رابطه دلبستگي ناايمن و كيفيت رابطه نقش ميانجي دارد.نتيجه‌گيري: از اين يافته‌هاي مي‌توان نتيجه گرفت كه دلبستگي ناايمن نقش مهمي در كيفيت رابطه زوجي دارد و لزوم توجه به آن در روابط زوجين و حل تعارضات آن‌ها ضروري است. همچنين، دلبستگي اجتنابي و اضطرابي مي‌توانند كارشكني در رابطه را افزايش و درنتيجه كيفيت رابطه زوجي را كاهش دهند.