شاخص احتمال آسيب‌پذيري پوشش گياهي: روشي جهت تعيين خطر بيابان‌زايي

تعيين خطر بيابان زايي راهكار مناسبي جهت اولويت بندي يك محدوده براي مديريت و كنترل بيابان زايي است. يك عامل تعيين كننده خطر بيابان زايي، استفاده از شاخص احتمال آسيب پذيري پوشش گياهي (PVVI) است. جهت انجام اين كار، در اين تحقيق از شاخص هاي LST و شاخص EVI به ترتيب از محصولات MOD11A2 و MOD13A2 سنجنده MODIS جهت برآورد شاخص هاي TCI و VCI به منظور برآورد شاخص VHI در استان يزد و در بازه زماني 2001 تا 2019 استفاده شد. شاخص VHI كه شدت خشكسالي پوشش گياهي را نشان مي دهد در پنج كلاس طبقه بندي شد. سپس درصد احتمال وقوع هريك از طبقات محاسبه و در وزن هر طبقه كه بر اساس شدت خشكسالي عددي بين صفر تا 4 بود ضرب شد و در نهايت با جمع مقادير به دست آمده براي هر طبقه، شاخص احتمال آسيب پذيري پوشش گياهي محاسبه گرديد. نتايج نشان داد كه به طور كلي در مناطق غربي، شرقي و بخش هاي جنوبي استان يزد احتمال خطر تخريب پوشش گياهي و در نتيجه بيابان زايي بيشتر از مناطق ديگر است. بيشترين احتمال وقوع كلاس بدون خشكسالي مربوط به شهرستان ابركوه (34/68=VHI) و كمترين مقدار آن مربوط به شهرستان اردكان (59/53=VHI) است. شهرستان ابركوه با 03/14 درصد كمترين و شهرستان اردكان با 02/46 درصد بيشرين مساحت را در كلاس زياد شاخص PVVI را دارند. همچنين نواحي كويري و اراضي بدون پوشش مانند كفه ابركوه در كلاس خطر بيابان زايي كم قرار گرفت كه دليل آن مي تواند عدم توانايي اكولوژيكي اين منطقه در احيا شدن باشد. به طور كلي ارزيابي نتايج به دست آمده در اين پژوهش نشان داد كه شاخص PVVI، توانايي اين را دارد كه بيابان هاي واقعي را ازز مناطقي كه داراي احتمال خطر بيابانزايي هستند، تفكيك كند.