مهاجرت به‌مثابه ارزش (واكاوي معنايي مهاجرت از منظر اقدام‌كنندگان به مهاجرت‌هاي بين‌المللي)

مطالعۀ حاضر با هدف شناخت معناي مهاجرت از منظر اقدام‌كنندگان به مهاجرت در پي مطالعۀ علل پنهان مؤثر بر تصميم و اقدام به مهاجرت در ژرفاي ذهن كنشگر ايراني است. اين مطالعه با رويكردي تفسيرگرا، اقدام به مهاجرت را حاصل درگيري فعالانۀ سوژه‌هاي معناساز با شرايط منتهي به تصميم و اقدام به مهاجرت مي‌داند و با رويكردي پديدارشناسانه، مفهوم مهاجرت را همان‌گونه كه در آگاهي كنشگران نشسته است، واكاوي مي‌كند.در اين پژوهش به روش پديدارشناسي و مصاحبۀ عميق، موضوع مورد نظر بررسي شده است. روش نمونه‌گيري هدفمند است و يافته‌ها به شيوۀ كلايزي تحليل شده‌اند.مطابق يافته‌ها، اقدام به مهاجرت واجد ابعاد ذهني و عيني است. بعد ذهني مهاجرت به‌عنوان ارزشي اجتماعي نقش اساسي در انتخاب آن به‌عنوان راهكار برون‌رفت از شرايط نامطلوب ايفا مي‌كند. همچنين اين بعد ارزشي، نقش عمده‌اي در اقدام به مهاجرت دارد؛ ابزاري كه پذيرش اجتماعي دارد و از مطلوبيت عام برخوردار است.نتايج نشان مي‌دهد مهاجرت‌كردن جداي از اقدامي عملي و واقعيتي عيني كه به انواع دلايل خرد و كلان فردي، اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي انجام مي‌پذيرد، به‌مثابۀ ارزشي اجتماعي در ذهن كنشگران برساخت شده است. در اين ذهنيت، موفقيت در پذيرش و نهايتاً مهاجرت‌كردن پاداشي به شايستگي، استعداد و توانايي فرد اقدام‌كننده است.