مطالعه نشاط اجتماعي در شهر تهران؛ شاخص‌ها و مصاديق

هدف اصلي اين پژوهش، شناخت وضعيت نشاط اجتماعي در شهر تهران است. به‌منظور دستيابي به اين هدف، با اتكا به اسناد و مدارك سازمان‌ها و نهادهاي فرهنگي، مصاحبه با سياست‌گذاران عرصۀ فرهنگي كشور، ديدگاه‌هاي نظري و پژوهش‌هاي پيشين شاخص‌هايي براي نشاط اجتماعي استخراج و در شهر تهران بررسي شد.روش پيمايش ابزار پرسشنامۀ محقق‌ساخته است. روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي است كه با استفاده از فرمول كوكران، 662 نفر از شهروندان ساكن شهر تهران در دامنۀ سني 15 تا 64 سال به‌عنوان حجم نمونه انتخاب و مطالعه شدند.حدود نيمي از پاسخگويان نشاط اجتماعي خود را در سطح متوسط ارزيابي كرده‌اند. با افزايش سطح برخورداري اقتصادي، افزايش تعداد فرزندان و همچنين ارتقاي سطح پايگاه اقتصادي-اجتماعي ذهني، نشاط اجتماعي نيز افزايش مي‌يابد. بيشترين نشاط اجتماعي مربوط به پايين‌ترين گروه‌هاي تحصيلي است. در ميان اقوام مورد مطالعه، كردها از بيشترين نشاط اجتماعي برخوردارند. نشاط اجتماعي افراد متأهل به‌صورت معناداري بيشتر است. بيش از 70 درصد پاسخگويان اعياد ملي و باستاني، سفر و گردشگري، ورزش همگاني، تماشاي كنسرت و موسيقي را نشاط‌آور مي‌دانند.شاخص‌هاي فردي و روان‌شناختي نشاط (اميد و پويايي و سرزندگي) از شاخص‌هاي اجتماعي نشاط (احساس امنيت اجتماعي و رضايت از زندگي)، وضعيت بهتري دارند. با وجود اين، مصاديق نشاط اجتماعي به‌صورت جمعي و گروهي بيشتر موجب نشاط مي‌شوند.