منافع اقتصادي و تقابل راهبردي آمريكا-ايران در غرب آسيا

انقلاب اسلامي ايران يكي از مهم ترين رخدادهاي جهاني قرن بيستم در منطقه فوق استراتژيك غرب آسيا با ژئوپليتيك ويژه كه مشتمل بر: آبراهه هاي مهم، منبع سرشار انرژي و نقطه اتصال سه قاره آسيا، آفريقا و اروپا در نزديك ترين كشور متحد با آمريكا حادث شد، باعث اتخاذ سياست هاي مختلفي از سوي آمريكا براي مقابله با اين نظم جديد برهم زننده خلاف هارموني منافع ملي فرامنطقه اي خود شد. يكي از سياست هاي مهم براي فشار بر ايران، استفاده از سلاح تحريم و مهار موقعيت ترانزيتي بود كه با توجه به وابستگي تك محصولي به هيدروكربن صادراتي و مشتقات آن، وابستگي به سرمايه گذاري در زمينه انرژي و پتروشيمي بري از آسيب نبود. با اين توصيف به روش طرح پژوهش تبييني در پي پاسخ به اين سؤال هستيم كه منافع اقتصادي تا چه ميزان بر تقابل آمريكا و ايران در غرب آسيا مؤثر است؟ فرضيه پژوهش حاضر اين است كه تحريم اقتصادي و اثر آن بر كاهش توان اقتصادي دولت-ملت در داخل و اعمال فشار بر جغرافياي منطقه اي تأثير مستقيمي بر تقابل داشته است. روش پژوهش تبييني بوده كه به دنبال شناخت فهم عوامل آسيب زا بر زيرساخت هاي اقتصادي و علل تقابل آمريكا-ايران يعني منافع اقتصادي در غرب آسيا با نگاهي رئاليستي و ارائه راهكارهاي سازنده است.