هويت و خشونت در نزد گروه‌هاي سلفي

خشونت در قالب كنش و واكنش فردي و گروهي براي مستولي كردن تفكرات و خواسته هاي خود و كنار زدن ديگري امري برخواسته از زمينه ها و علل مختلف مي باشد و گروه ها و جنبش ها براي دستيبابي به اهداف خود گاهي اوقات دست به خشونت مي زنند. خشونت در ميان جنبش اسلامي خصوصاً جنبش سلفي برجسته تر است؛ آنها هنگام كسب و حفظ قدرت از خشونت به نحو عريان و گسترده اي استفاده كرده اند به نحوي كه مي توان گفت خشونت در گروه هاي سلفي امري ذاتي است از اين رو اين مقاله در صدد پاسخگويي به اين پرسش است كه خشونت در گروه هاي سلفي اسلامي چه كاركردي داشته و آنها از خشونت براي دستيابي به چه اهدافي استفاده كرده اند؟ مقاله حاضر بر اين فرض استوار است كه گروه هاي سلفي از خشونت به عنوان ابزاري براي هويت بخشي و مشروعيت دادن به اقدامات خود استفاده نموده اند؛ اين مقاله تلاش دارد با استفاده از روش تحليلي و توصيفي ايده اصلي خود را تبيين نمايد. بر اين اساس براي نشان دادن جايگاه هويت در خشونت گروه هاي سلفي ابتدا به بررسي منظومه فكري انديشمندان گروه هاي سلفي در زمينه خشونت و آن گاه نقش خشونت در هويت بخشي گروه هاي سلفي مي پردازد.