واكاوي نقش فرهنگ سياسي در توسعه سياسي كشورهاي حاشيه جنوبي خليج فارس (مطالعه موردي عربستان)

خاورميانه نسبت به ديگر مناطق جهان سوم،ازروندهاي مسلط جهاني درزمينه ي سياسي به دورمانده است.آنچه خاورميانه را نسبت به ديگر مناطق استثنا مي سازد، نتيجه ي تجمع شماري از ويژگي هاي فرهنگي، قومي ومذهبي است كه محيطي بسيار نامناسب ونامطلوب براي كثرت گرايي حقوقي وتوسعه سياسي ودموكراسي فراهم آورده است.رويدادهاي كنوني درمنطقه ي خاورميانه، ديدگاهي راموجب شده است كه برطبق آن، خاورميانه درتطبيق بارونددمكراتيك شدن شتابان، بسيار كند وتاحدي مقاوم بوده است، اين منطقه اساساً شاهد حكومت پيوسته رهبران اقتدارگرا بوده است. پژوهش حاضر باهدف واكاوي و شناخت نقش فرهنگ سياسي درتوسعه سياسي خاورميانه به روش توصيفي ـ تحليل به انجام رسيد. نتايج حاكي ازآن است كه،تحولات سياسي خاورميانه طي سال هاي جنگ جهاني اول و دوم، متأثر از جريان هاي بين المللي و غربي شكل گرفت وحركتي خودجوش ومستقل و ازدرون نبود،اما چون دموكراسي و توسعه سياسي ودموكراتيك، نيازمند مجموعه اي از ارزش هاي سياسي و جهت گيري هاي شهروندان مانندتعادل، تساهل، مدنيت، اثربخشي، دانش و مشاركت است، فرهنگ سياسي عاملي مهم و اصلي در تحكيم توسعه سياسي قلمداد مي شود. فرهنگ سياسي اكثر گروه هاي حاكم درمنطقه خاورميانه، مبتني برنگرش پاتريمونياليستي (پادشاهي، موروثي، سنتي) است كه به دلايل عميق تاريخي و اجتماعي وروان شناسي، ريشه در »شيوه استبداد شرقي «دارد. مطابق اين فرهنگ، مردم، اتباع حاكم تلقي شده و حقي براي رقابت و مشاركت سياسي ندارند.