مقايسه اثربخشي گروه درماني هاي مبتني بر پذيرش و تعهد و طرحواره بر سبك مقابله‌اي اجتناب و شاخص توده بدني در افراد چاق مبتلا به خوردن هيجاني

پژوهش حاضر با هدف مقايسۀ اثربخشي گروه‌درماني‌هاي مبتني بر پذيرش و تعهد و طرحواره بر سبك مقابله‌اي اجتناب در افراد چاق و داراي اضافه‌وزن مبتلا به خوردن هيجاني انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع پژوهش‌هاي نيمه‌آزمايشي بود كه در آن از طرح پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. جامعۀ پژوهش شامل همۀ مردان و زنان 21 تا 50 سالۀ مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي تغذيه و چاقي شهر تهران در تابستان و پاييز 1399 بود. براساس ملاك‌هاي ورود و خروج، نمونه‌اي به حجم 60 نفر از افراد، به روش در دسترس انتخاب و به روش انتساب تصادفي به سه گروه 20 نفري (درمان مبتني بر پذيرش و تعهد، طرحواره‌درماني و گواه) تخصيص يافتند. ابزار پژوهش مشتمل بر پرسشنامۀ رفتار خوردن داچ (DEBQ) و پرسشنامۀ اجتناب خاص و عام (GASQ) بود كه آزمودني‌ها در دو مرحلۀ پيش‌آزمون و پس‌آزمون به آن‌ها پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي بنفروني به كمك نرم‌افزار SPSS نسخۀ 24 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد درمان‌هاي گروهي مبتني بر پذيرش و تعهد و طرحواره‌درماني بر سبك مقابله‌اي اجتناب در افراد چاق و داراي اضافه‌وزن مبتلا به پرخوري هيجاني مؤثر بوده و موجب كاهش اجتناب گروه‌هاي آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شده است. مبتني بر يافته‌ها مي‌توان اين‌گونه استنباط كرد كه گروه‌درماني‌هاي مبتني بر پذيرش و تعهد و طرحواره‌درماني مي‌تواند استفاده از سبك مقابله‌اي اجتناب را در افراد چاق و داراي اضافه‌وزن مبتلا به خوردن هيجاني كاهش دهد.