اثربخشي كيفيت زندگي‌درماني بر استرس ادراك‌شده و سرمايۀ روان‌شناختي زنان مراقب سالمند شهرستان اردستان

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي كيفيت زندگي‌درماني بر استرس ادراك‌شده و سرمايۀ روان‌شناختي زنان مراقب سالمند شهرستان اردستان انجام گرفت. روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعۀ آماري پژوهش حاضر را زنان مراقب سالمند شهرستان اردستان در شش‌ماهۀ اول سال 1399 تشكيل دادند كه در خانوادۀ خود از سالمند مراقبت مي‌كردند. در اين پژوهش 30 زن مراقب سالمند با روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به شيوۀ تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و گواه جاي‌دهي شدند (هر گروه 15 زن). گروه آزمايش مداخلۀ كيفيت زندگي‌درماني گروهي را طي دو ماه در 8 جلسۀ 75 دقيقه‌اي دريافت كردند. پيش‌آزمون قبل از اجراي مداخله و پس‌آزمون پس از اتمام مداخله اجرا شد. پرسشنامه‌هاي مورد استفاده در اين پژوهش شامل مقياس استرس ادراك‌شده (كوهن، كاكارك و مرملستين، 1983) (PSS) و پرسشنامۀ سرمايۀروان‌شناختي (لوتانز و اوليو، 2007) (PCQ) بود. داده‌هاي پژوهش به شيوۀ تحليل كوواريانس با نرم‌افزار آماري SPSS23 تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كيفيت زندگي‌درماني بر استرس ادراك‌شده (0001 P؛ 0.50=Eta؛ 41.31=F) و سرمايۀ روان‌شناختي (0001 P؛ 0.55=Eta؛ 46.91=F) زنان مراقب سالمند تأثير معنادار دارد. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان نتيجه گرفت كيفيت زندگي‌درماني با آموزش ارتباط با اعضاي خانواده، حمايت و پذيرش اعضا و آموزش جايگزين‌سازي افكار غيرمنطقي با افكار منطقي مي‌تواند به‌عنوان يك درمان كارآمد براي كاهش استرس ادراك‌شده و بهبود سرمايۀ روان‌شناختي زنان مراقب سالمند مورد استفاده قرار گيرد. دارد.