بررسي تأثير سطوح مختلف كود مرغي و سولفات پتاسيم بر صفات كيفي و پارامترهاي بيوشيميايي گياه شنبليله (Trigonella foenum- graceum L.)

به‌منظور بررسي تأثير كود مرغي و سولفات پتاسيم بر ميزان صفات بيوشيميايي و عملكرد گياه شنبليه، پژوهشي به‌صورت فاكتوريل در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سال زراعي 1401-1400 انجام گرديد. تيمارهاي آزمايش شامل كود پليت مرغي در سه سطح (صفر، 1000 و 2000 كيلوگرم در هكتار) به‌صورت كاربرد خاكي و سولفات پتاسيم (سولوپتاس) در چهار سطح (صفر، 1/5، 3 و 5 در هزار) به‌صورت محلول پاشي بودند. نتايج نشان داد كه كود مرغي در همه صفات به‌جز ميزان قند محلول و فعاليت آنتي‌اكسيداني، سبب افزايش معني‌دار صفات بيوشيميايي و عملكرد دانه شنبليله شد، به‌طوري‌كه تيمار 2000 كيلوگرم در هكتار كود مرغي، بالاترين ميزان فنل (10/793 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك)، ميزان فلاونوئيد (4/475 ميلي‌گرم بر گرم وزن خشك)، كلروفيل a (2/591 ميلي‌گرم بر گرم وزن تر) و كلروفيل b (055/3 ميلي‌‌گرم بر گرم وزن تر) و عملكرد دانه (1185/8 كيلوگرم در هكتار) را به خود اختصاص داد. در تأثير سولفات پتاسيم (سولوپتاس) بر صفات بيوشيميايي شنبليله مشاهده شد كه همه صفات به‌جز ميزان فنل و فعاليت آنتي‌اكسيداني، همگي در سطح سه در هزار، داراي بالاترين ميزان بودند كه با سطح پنج در هزار اختلاف معني‌داري نداشتند. نتايج اثر متقابل تيمارها نشان داد كه در تمام صفات به‌جز صفت فعاليت آنتي‌اكسيداني، بالاترين ميزان مصرف هر دو كود، بيشترين ميزان صفات بيوشيميايي و عملكرد دانه را به خود اختصاص دادند، به‌طوري‌كه، بيشترين سطوح هر دو تيمار (2000 كيلوگرم در هكتار كود مرغي و سولوپتاس 5 در هزار) سبب افزايش عملكرد دانه، ميزان فنل و كلروفيل b نسبت به سطح شاهد شد. بيشترين ميزان كلروفيل a نيز مربوط به برهم‌كنش 2000 كيلوگرم در هكتار كود مرغي و سولوپتاس 3 در هزار به‌ميزان 3/11 ميلي‌گرم بر گرم وزن‌تر بود. در مجموع، در بين سطوح مورد بررسي در دو تيمار، سطح 2000 كيلوگرم در هكتار كود مرغي و 3 در هزار سولوپتاس براي دستيابي به افزايش عملكرد دانه و بهبود صفات بيوشيميايي براي گياه شنبليله پيشنهاد مي‌گردد.